Bulimia – przyczyny, objawy, leczenie i skutki

Kiedy wiemy, że to bulimia? Do jej potwierdzenia konieczne jest wystąpienie co najmniej dwóch z czterech opisanych objawów. Należą do nich nawracające co najmniej 2 razy w tygodniu niekontrolowane epizody podjadania, w czasie których w pośpiechu spożywane są duże ilości pokarmu, a ponadto odczuwanie przymusu jedzenia, postrzeganie siebie jako osoby otyłej i usilne próby przeciwdziałania tyciu poprzez prowokowanie wymiotów, stolca czy stosowanie głodówek lub różnego rodzaju leków. Bulimia występuje 10 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn i dotyczy najczęściej osób w przedziale wieku 18-34 lat.

Przyczyny powstawania bulimii są złożone i obejmują zarówno czynniki osobowościowe, genetyczne, rodzinne oraz społeczno-kulturowe. Do jej rozwoju może predysponować także impulsywność oraz labilność emocjonalna, czy obecność innych chorób. Zanim rozwinie się w pełnej formie bardzo często jedzenie jest wykorzystywane jako sposób na zmniejszenie napięcia lub dyskomfortu psychicznego, który może wynikać z poczucia odrzucenia, samotności lub trudnych wydarzeń życiowych. Stopniowo, jedzenie przyjmuje charakter napadowy i niemożliwy do kontroli. Po ataku osoba chora odczuwa chwilową ulgę wynikającą ze spadku napięcia, której miejsce następnie zastępuje poczucie winy z powodu utraty kontroli. To właśnie ono jest bardzo często przyczyną prowokowania wymiotów. Osoby chore na bulimię mogą mieć zdrowy wygląd i prawidłową masę ciała, a często pojawiające się po czasie zmiany występujące w obrębie jamy ustnej stanowią jedyny objaw istnienia zaburzeń odżywiania. To dlatego bulimia przez długi czas może pozostać niezauważona, a szybkie rozpoznanie tej choroby to większa szansa na jej łatwiejsze pokonanie. Jednocześnie, w organizmie mogą zacząć pojawiać się niewidoczne przez dłuższy czas niedobory potasu, magnezu, a także stopniowo pogorszeniu może ulegać praca układu pokarmowego, sercowo-naczyniowego i nerwowego.  

Leczenie może odbywać się zarówno w domu, jak i w szpitalu. W przypadku dużej częstości występowania napadów objadania, zaburzeń elektrolitowych i ciężkich zaburzeń nastroju wskazany jest pobyt w szpitalu. Pierwszym krokiem leczenia jest psychoterapia, która uwzględnia także ścisły plan żywieniowy, obejmujący częste posiłki, co 3-4 godziny, aby nie dopuścić do niskiego poziomu glukozy we krwi i napadów głodu. Jeśli u osoby chorej podejrzewa się wystąpienie lub widoczne są skutki niedożywienia, warto do menu włączyć żywienie medyczne, np. w postaci Resource Protein. Brak odpowiedniego wsparcia żywieniowego natomiast będzie prowadził do rozwoju lub pogłębiania się niedożywienia, które ma liczne negatywne skutki dla całego organizmu zarówno krótko- jak i długofalowe. Jeśli psychoterapia nie przynosi efektów lub osoba chora nie bierze w niej regularnego i aktywnego udziału, najczęściej dodatkowo włączane jest indywidualnie dobrane leczenie farmakologiczne. Nieleczona bulimia stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia osoby chorej, dlatego nie należy jej lekceważyć.

Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Resource Protein: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia, któremu może towarzyszyć zwiększone zapotrzebowanie na białko.