Duży w Maluchu: Jasnowidz Krzysztof Jackowski

Filip Nowobilski: Jak ten cały proces u pana wygląda? Czego pan potrzebuje, aby stwierdzić, co się gdzieś stało?

Krzysztof Jackowski: Powiem tak, gdyby pan zaginął, to ta bluzeczka zdjęta wczoraj, wrzucona do kosza do prania, to jest najlepszy element do wykonania wizji na temat pana. A pokazać to bardziej obrazowo?

No tak...

- Ale musiałbym być przez chwilę bezczelny. Pozwoli pan, że będziemy przez chwilę rozmawiać, a ja się będę w tym czasie bawił pana okularami. Widzę, że one nie są tanie i dobrał je pan do swojego gustu. A ja się nimi pobawię. Denerwuje to pana? Trochę tak, bo to jest pana prywatne, osobiste.

Ale w ogóle to okulary powinienem ściągnąć przed wywiadem!

- Nie, nie, nie. Tak naprawdę każda nasza rzecz, nieważne ile kosztuje, jest przez nas oblewana zapachem psychicznym. Trzymając takie okulary można poczuć pana ego, pana osobowość, a to jest już klucz do wykonania wizij.

Myśli pan, że to właśnie tak funkcjonuje. Jaką pan ostatnimi czasy sprawę rozwiązał dzięki możliwości sięgnięcia po czyjąś część garderoby?

- Ja być może nie miałbym tylu sukcesów, nawet z tymi zaginionymi, ja w ciągu ostatnich dwudziestu lat odnalazłem ponad 700 ciał, 700 grobów mam w Polsce! Proszę pana, moich własnych, czyli za moją poręką ci ludzie zostali pochowani. Być może potem los by sprawił, że ktoś by przypadkowo te zwłoki znalazł, niektórych może nie. Ale ja tych ludzi znalazłem, wskazałem.

Pan jest w stanie pomóc każdej osobie, która do pana przyjdzie?

- Nie, nieee...

A odmawiał pan ludziom tylko z powodów ich...

- Różnie. Zdarzają się osoby chore psychicznie.

A osoby z półświatka?

- Tak jak powiedziałem, zajmuję się tym trzydzieści lat. Ja robiłem wizję Pershingowi, szefowi mafii pruszkowskiej. Znałem go osobiście. Uratowałem życie Pershingowi. Świadkiem tego jest niejaki Słowik, który był wtedy bardzo blisko Pershinga. Kiedy ja pół roku naprzód powiedziałem, że w Ożarowie na ulicy Witosa podjedzie pod ten dom dwóch ludzi będzie strzelać i zabiją go, wie pan, że on uniknął tego? On w marcu nie jeździł pod ten dom, mieszkał w hotelu w Warszawie. Żona jego z córką mieszkała w tym domu, a jak chciał coś z domu, to wysyłał człowieka - Florek miał pseudonim ten człowiek. Wysyłał go pod dom swoim autem i ten Florek został postrzelony. Strzelał wtedy brat Dziada, wariat i jakiś gangster z Gdańska.

I jak się panu odwdzięczył Pershing za to, że pan mu uratował życie?

- Dał mi tysiąc dolarów.

Jak na tamte czasy sporo...

- Dużo. Dał mi je przy Słowiku. On w ogóle się ukrywał. On wyjechał z Warszawy. Miesiąc się nie pokazywał, dlatego że bał się. On miał problem. Tak to wyglądało.

A nie korzystał już potem z pana usług?

- Pershing korzystał do końca życia z moich usług. Właśnie po tym fakcie nie mogłem się od niego odpędzić. Pamiętam, że często przyjeżdżał po mnie, zabierał mnie do Warszawy. Parę razy byłem z nim... to się nazywało "Night club go go w Polonii". Tam Pruszków miał spotkania wieczorne. Jakaś ówczesna śmietanka się zbierała i tam chyba cały Pruszków się zbierał. Pershingowi robiłem wielokrotnie wizje. To był gangster, ale człowiek z charyzmą. Miał zasady i gdyby był biznesmenem w tamtych czasach, to byłby bardzo dobrym biznesmenem. Niestety - był gangsterem.

A czy to nie kolidowało? Pan dużo o Bogu mówi, jest osobą wierzącą i jednocześnie pomagał pan złemu człowiekowi...

- Nie ma różnicy - dobry, czy zły. Ten człowiek pierwszy raz przyjechał do mnie, bo mu zginął mercedes. Sportowy mercedes i ja mu powiedziałem, że skradł mu tego mercedesa człowiek, którego dobrze zna, a ten człowiek ma symbol. Wielki pająk na ręku. To był Białorusin, który zresztą bardzo często tym samochodem przed kradzieżą jeździł i miał wytatuowanego pająka. On był w szoku, że to powiedziałem. Ten Białorusin dwa tygodnie przed kradzieżą powiedział, że ma matkę chorą na Białorusi i musi do niej jechać. Nie wrócił już. Nie odzyskał tego auta, ale to, co powiedziałem i o tym pająku na ręku dla niego było szokujące. Pershing bardzo często przyjeżdżał do mnie, pytał się głównie o swoje bezpieczeństwo. O swoją sytuację i o dziwo, dobrze mu te wizje wychodziły.

Ok, a jak to wygląda, jakby miał pan opisać swoje myśli. Dostaje pan od Pershinga jego strój i w swojej wyobraźni widzi pan co się stanie wtedy i wtedy?

- Nie. To nie było tak. On mnie poprosił, była sytuacja kiedy te mafie ochraniały jakieś miejsca i rywalizowały ze sobą. I tam, gdzie ludzie Pershinga jakiś pub ochraniali, konkurencja mu podłożyła na dachu ładunek wybuchowy i on poprosił, żebym przyjechał pociągiem, stanął w tym miejscu, pomyślał kto to mógł zrobić i czy gdzieś jeszcze będą takie próby podłożenia bomb i takich rzeczy. Ja byłem, powiedziałem swoje zdanie i to wszystko. Inaczej - opisałem to w swojej książce, autobiografii. "Mój kolega Pershing" - taki rozdział jest. Nigdy nie kryłem swojej znajomości z tym człowiekiem. Z perspektywy czasu 2017. rok, a lata 90. to inny okres. To była zmiana ustroju i proszę pana ci ludzie, te grupy przestępcze działały za zgodą policji (...)

Mówi pan o roku 2017, często gdzieś w internecie wizje pańskiego autorstwa wybrzmiewają. Zdarza się, że one się potem nie spełniają?

- Moje coroczne wizje łączą się z jednym rokiem. Musi pan wziąć to pod uwagę. Z 2007 rokiem. kiedy zostałem zapytany, co się stanie w następnym roku, czyli w 2008, i wtedy powiedziałem rzecz bardzo naiwnie, otóż powiedziałem, że w połowie września 2008 roku coś złego stanie się z bankami. Koniec zdania. Dokładnie 15 września 2008 roku pierwsze, największe amerykańskie banki zbankrutowały. 

Potem lawina ruszyła na świat. Od tego momentu utarło się, że przychodzą do mnie redaktorzy i pytają, co będzie w następnym roku. De facto ja nie specjalizuję się w przepowiadaniu lat, polityki. Ponieważ jest trudno o brak stronniczości. Żyjemy w naszym piekiełku - wojnie polsko-polskiej - i człowiek jest zamyślony w tym i nie sposób jest wszystko otrząsnąć z siebie i czysto spojrzeć w poczuciu. 

Kiedyś Pruszków, Wołomin i inni po tych ulicach biegali. Biegali jako przestępcy. A teraz przestępca jest to bardzo elegancki, ekskluzywny człowiek.