Pas planetoid Układu Słonecznego zanika. Co to znaczy dla Ziemi?
Układ Słoneczny ma pas planetoid, który znajduje się między Marsem a Jowiszem. Nie jest to jednak stabilny element naszego systemu i naukowcy nie mają złudzeń. Z czasem zniknie i ma na to wpływ kilka czynników. Głównym niszczycielem pasa planetoid jest Jowisz, ale nie tylko gazowy olbrzym na niego oddziałuje.
Układ Słoneczny to nie tylko Słońce i osiem głównych planet. W rzeczywistości nasz system składa się z wielu innych elementów. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych jest pas planetoid między Marsem a Jowiszem. Powinien powstać z niego większy, odrębny świat, ale tak się nie stało i naukowcy nie mają złudzeń. Już nigdy do tego nie dojdzie.
Układ Słoneczny mógł mieć więcej planet
Pas planetoid składa się z milionów skał i wśród nich jest nawet planeta karłowata Ceres. W rzeczywistości całkowita masa tych licznych fragmentów odpowiada tylko około 3 proc. masy Księżyca. W tym miejscu powinna powstać większa planeta uformowana z dysku, ale do tego nie doszło.
Głównym winowajcą tej sytuacji jest Jowisz. Gazowy olbrzym ma silny wpływ na pas planetoid i to właśnie największa planeta Układu Słonecznego sprawiła, że z mniejszych skał nigdy nie uformował się większy świat. Jakby tego było mało, to zubożenie pasa postępuje.
Nie tylko Jowisz ma niszczycielski wpływ na pas planetoid
Układ Słoneczny uformował się około 4,6 mld lat temu i choć upłynęło już tak dużo czasu, to Jowisz nie przestał mieć negatywnego wpływu na pas planetoid. Nadal jest pod działaniem rezonansów grawitacyjnych. Do czego to prowadzi?
Rezonanse grawitacyjne to obszary, gdzie okresy orbitalne asteroid tworzą regularne interakcje z Jowiszem, Saturnem, a nawet znacznie mniejszym Marsem. To sprawia, że część skał wyrzucana jest do wewnętrznej części Układu Słonecznego, a inne na zewnątrz - w stronę gazowych olbrzymów.
Pas planetoid zanika i niesie zagrożenie dla Ziemi
Zespół astronomów pod kierownictwem Julio Fern´andeza z Universidad de la República w Urugwaju przeprowadził badania, których celem było oszacowanie współczynnika związanego ze zubożaniem pasa planetoid. Wyliczono, że w obecnej chwili około 0,0088 proc. jego całej części jest tracona w wyniku odbywających się zdarzeń.
Szacuje się, że około 20 proc. masy pasa ucieka w postaci asteroid, które mogą także przecinać się z orbitą Ziemią. Natomiast pozostałe 80 proc. uczestniczy w destrukcyjnych zderzeniach, które powodują rozbijanie większych skał na mniejsze fragmenty.
Część obiektów (jak Ceres, Westa i Pallas) wyłączono z badań, bo przetrwały one już na tyle długo, że nie powinny tracić materii w wyniku zderzeń. Badania wykazały, że pas planetoid około 3,5 mld lat temu mógł być nawet o 50 proc. masywniejszy.
Przewidywanie jego dalszych losów ma również duże znaczenie dla przyszłości Ziemi. Wytrącenie wielkiej asteroidy z pasa, która następnie poleciałaby w kierunku naszej planety, mogłoby mieć fatalne skutki dla całego globu.
