P2P, P2M, FTP - najlepsze sposoby wymiany plików w sieci

Peer to Peer to bardzo popularny sposób wymiany danych. Jego specyfiką jest jednoczesne pobieranie i udostępnianie tego samego pliku. Z punktu widzenia prawa, internauta korzystający z P2P jest zatem potencjalnym przestępcą (jeśli udostępnia plik naruszający prawa autorskie) - nie tylko pobiera, ale również rozpowszechnia.

Do usług tego typu należały popularne przed laty Napster i Kazaa, wykorzystujące centralne serwery, a zatem łatwe do zamknięcia. Obecnie P2P utożsamiane jest z BitTorrentem. Jest to protokół wymiany plików, który - nie korzystając z centralnego serwera - pobiera fragmenty pliku jednocześnie od wielu użytkowników sieci.

Podczas korzystania z BitTorrenta najczęściej wykorzystuje się pliki .torrent, zawierające informacje pozwalające na ściąganie określonych danych. Pliki te są udostępniane przez liczne serwisy internetowe. Dostęp do części z nich wymaga płatnej rejestracji.

Najpopularniejsze programy korzystające z protokołu BitTorrent to m.in. BitTorrent, Azureus, uTorrent i BitComet. Poszukiwania plików .torrent warto zacząć od serwisów IsoHunt, The Pirate Bay, Miniova lub polskiego Torrenty.org.

Prawo piętnujące rozpowszechnianie plików przy pobłażliwym traktowaniu osób, które je tylko pobierają sprawiło, że popularność zdobywają inne niż P2P sposoby wymiany. Jednym z nich jest P2M, czyli Peer to Mail.

Jeszcze kilka lat temu konta pocztowe miały niewielkie pojemności, które wystarczały jedynie do obsługi wiadomości tekstowych. Lawinę zmian w tej dziedzinie zapoczątkował Google i usługa pocztowa Gmail, udostępniająca użytkownikom konta o pojemności kilku GB.

Dzięki kontom pocztowym o znacznej pojemności możliwe stało się przechowywanie na nich dużej ilości danych, np. podzielonego na kilkadziesiąt części filmu.

Aby skorzystać z usługi P2M trzeba, poza odpowiednią aplikacją, dysponować specjalnymi kodami (tzw. hashcode), zawierającymi informacje na temat lokalizacji pliku i parametry niezbędne do pobierania.

Kody można znaleźć m.in. w polskich serwisach P2M.net.pl, P2M.com.pl czy P2MForum.info. Do popularnych programów, obsługujących ten sposób pobierania plików należą m.in. Peer2Mail i MoorHunt.

Kolejnym sposobem wykorzystującym luki w prawie jest korzystanie z serwisów hostingowych. Po umieszczeniu plików na serwerze ich udostępnianie sprowadza się do upublicznienia odpowiednich linków.

Pobierający pliki użytkownicy korzystają z protokołu HTTP i nie udostępniają podczas pobierania ich zawartości.

Serwisy hostingowe to zazwyczaj komercyjne przedsięwzięcia, zarabiające na reklamach oraz płatnych usługach, jak np. konta premium. Darmowy dostęp do plików jest oczywiście możliwy, jednak wiąże się z licznymi ograniczeniami. Należą do nich: kilkudziesięciosekundowe oczekiwanie na możliwość pobrania pliku, ograniczona liczba użytkowników korzystających jednocześnie z darmowego dostępu, brak możliwości wznawiania przerwanego transferu, limity prędkości pobierania czy konieczność czekania kilkudziesięciu minut na możliwość pobrania kolejnego pliku.

Płatne konta premium są pozbawione tych niedogodności. Dodatkowo umożliwiają stosowanie różnego rodzaju menedżerów pobierania, ułatwiających ściąganie dużej liczby plików.

Popularny niegdyś IRC to przede wszystkim narzędzie komunikacji. Poza rozmowami tekstowymi IRC może być wykorzystywany do rozpowszechniania plików.

Jest to możliwe dzięki odpowiednio skonfigurowanym klientom IRC lub botom, które na pierwszy rzut oka nie różnią się od zwykłego użytkownika.

W rzeczywistości są to automaty, które po podaniu odpowiedniej komendy mogą wyświetlić listę dostępnych plików i zainicjować połączenie DCC (Direct Client-to-Client), pozwalające na przesłanie plików.

Korzystający z takiego sposobu pobierania plików internauta musi wcześniej zdobyć informacje, pozwalające na skorzystanie z usług bota. Ze względu na stosunkowo duży stopień poufności, za pomocą sieci IRC rozpowszechniane są nie tylko pliki chronione prawem autorskim, ale również różnego rodzaju nielegalne treści.

Połączenia tego typu obsługuje większość klientów IRC. W przypadku systemu Windows najpopularniejszym z nich jest mIRC.

FTP, czyli File Transfer Protocol to opracowany w 1971 roku protokół sieciowy, dedykowany przesyłaniu plików. Teoretycznie góruje nad HTTP prędkością, jednak - ze względów praktycznych w powszechnym użyciu jest coraz mniej popularny.

Aby pobrać lub wysłać pliki na serwer wymagane jest skorzystanie z klienta FTP oraz podanie nazwy serwera i - opcjonalnie - hasła.

Istnieje wiele dedykowanych aplikacji, pozwalających na transfer plików w ten sposób, jednak w wielu przypadkach z powodzeniem wystarczy np. Total Commander lub korzystanie z serwera FTP za pomocą przeglądarki internetowej.

Popularnymi klientami FTP są m.in. FileZilla i FlashFXP.

Poza serwisami i usługami internetowymi, pozwalającymi na wymianę plików, warto pamiętać o rozwiązaniach pozwalających na wygodną wymianę plików pomiędzy dwoma podłączonymi do Sieci komputerami. Funkcję przesyłania plików oferuje m.in. większość komunikatorów.

Pomocne mogą również okazać się usługi takie jak Dropbox lub opisywany niedawno SkyDrive. W przypadku przesyłania dużej ilości danych warto zainteresować się rozwiązaniami, w których pliki pobierane są bezpośrednio z komputera, bez konieczności umieszczania ich na serwerze.

Należy do nich m.in. serwis Sendoid, którego recenzję możecie znaleźć na naszym blogu. Użytkownicy Opery mają do dyspozycji wygodne rozwiązanie, jakim jest Opera Unite.

Z jakich rozwiązań korzystacie najczęściej?

Łukasz Michalik

Źródło: http://vbeta.pl