Gdzie naprawdę mieszkał Jezus?

Najstarszy zachowany tekst Nowego Testamentu, Ewangelia według św. Mateusza, zapisano w języku greckim na zwoju papirusu w 125 r. n.e. Ewangelia według św. Marka, uważana jest za pierwszą, bo według analiz treści powstała między 63 a 70 r. n.e. Jednak zdaniem ekspertów, fakty i tło historyczne najściślej prezentuje później spisana Ewangelia według św. Łukasza.

Badacze twierdzą, że nie tylko źródła pisane stanowią dowód istnienia Jezusa.  Ewangelie podają, że Jezus narodził się w Betlejem, ale wychował w miasteczku Nazaret, gdzie znajdował się dom Marii i Józefa. Nowe odkrycie archeologów wiąże się z tym właśnie przekazem. 

Archeolodzy z Uniwersytetu w Tel Aviwie odkryli w Nazarecie pozostałości domu z czasów Jezusa. Budynek ten stał niegdyś w pobliżu dzisiejszej Bazyliki Zwiastowania. Analizy ruin kryjących się obecnie kilka metrów pod ziemią wykazały, że dom składał się z dwóch izb. Na tyłach miał podwórko, gdzie znajdowała się kamienna cysterna - zbiornik na wodę deszczową. Co istotne, to pierwszy budynek mieszkalny z epoki przełomu er, który odkryto w Nazarecie.

Jak duże jest prawdopodobieństwo, że tam właśnie mieszkał Jezus? Spore.

Już w pierwszej fazie odkrycia wynosiło 1 do 50. - To typowy dom, w którym mieszkali Żydzi, a zatem mógłby tam mieszkać także Jezus. Nazaret był małą osadą w czasach Jezusa i znajdowało się tam około 50 domów biednych Żydów - wyjaśnia dr Dror Baraszad z izraelskiego Urzędu Zabytków.

Szanse na to, że izraelscy archeolodzy odkryli właśnie dom, w którym wychował się Jezus, okazały się jednak znacznie wyższe ze względu na usytuowanie budynku oraz inne wskazówki. - Dom był położony blisko groty, w której według tradycji archanioł Gabriel zwiastował Maryi dobrą nowinę. Archeolodzy podejrzewają też, że tę grotę mógł łączyć tunel właśnie z miejscem, gdzie odkryto dom - uzupełnia dr Baraszad. Można więc założyć, że prawdopodobieństwo, iż to dom w którym wychował się Jezus jest naprawdę wysokie.

Innym dowodem ma być tak zwana "czara Jezusa". W 2009 roku francuski uczony specjalizujący się w podwodnej archeologii, dr Franck Goddio, współzałożyciel Oxford Center of Maritime Archaeology, wspólnie z dr Davidem Fabre, egiptologiem z Europejskiego Instytutu Archeologii Podwodnej, odkrył na morskim dnie w ruinach dawnej Aleksandrii gliniane naczynie. Była to czara datowana na okres między końcem II wieku p.n.e., a I stuleciem naszej ery. Widniał na niej napis “Magia przez Chrystusa" (Dia Chrstou Och Goistais). Według Goddio i Fabre, napis wyryty na boku czary z gliny jest najstarszym śladem wiary chrześcijańskiej.

Słowo “Chrystus", jak założyli badacze, odnosi się właśnie do Jezusa. - Jest bardzo prawdopodobne, że wielu mieszkańców Aleksandrii było świadomych istnienia Jezusa - twierdzi dr Goddio. - W całym regionie mogło być głośno o cudach przypisywanych Jezusowi, takich jak przemienienie wody w wino, rozmnożenie bochenków chleba, przypadki cudownych uzdrowień, a wreszcie zmartwychwstanie.

Popularność Jezusa na Bliskim Wschodzie, a więc przekonanie mu współczesnych, że to prawdziwa postać, potwierdzać ma również fakt, że chrześcijaństwo rozwijało się intensywnie już w pierwszej połowie I wieku n.e. Dowodzi tego odkrycie dokonane w czerwcu 2010 roku przez archeologów z Jordanii. Natrafili oni w miejscowości Rihab, 40 km na północny wschód od Ammanu, na najstarszy kościół chrześcijański. O tej świątyni wspominał już św. Łukasz Ewangelista, a naukowe analizy dowiodły, że znalezisko faktycznie powstało w czasach działalności apostołów, pomiędzy 33 a 70 r. n.e.

Jak oświadczył w wypowiedzi dla mediów dr Abdul Kader Hassan, szef jordańskiego Centrum Badań Archeologicznych, naukowcy natrafili na dowody wskazujące, że w tym budynku zbierali się pierwsi chrześcijanie, czyli 70 uczniów Jezusa, którzy uciekli z Jerozolimy przed prześladowaniami. Pierwszy chrześcijański kościół jest podziemną, okrągłą kryptą, w której zachowały się kamienne ławy, na których siadali apostołowie. Znawcy tematu twierdzą, że to nie koniec dowodów, bo nauka z roku na rok powiększa liczbą odkryć wskazujących na historyczność postaci Jezusa.

Tadeusz Oszubski