Andrzej Olechowski
Urodził się 9 września 1947 r. w Krakowie. 1973 r. ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, a w 1979 r. obronił doktorat z nauk ekonomicznych. Był też słuchaczem Wydziału Dziennikarskiego UW oraz Graduate Institute of International Studies w Genewie, gdzie w latach 1973-78 i 1982-85 pracował jako ekonomista w sekretariacie Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD).
W latach 1978-82 zatrudniony jako specjalista, potem adiunkt i kierownik Zakładu Analiz i Prognoz Instytutu Koniunktur i Cen. W 1980 r. zapisał się do "Solidarności" i został wiceprzewodniczącym instytutowej Komisji Zakładowej "S". W 1985 r. przeniósł się do Waszyngtonu, gdzie zaczął pracę w Banku Światowym, w którym do 1987 r. zajmował się polityką handlową. Następnie został doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego, gdzie w okresie od lutego 1987 do listopada 1988 r. pełnił funkcję dyrektora Biura ds. Współpracy z Bankiem Światowym. W rządzie Mieczysława Rakowskiego, jako dyrektor departamentu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą (listopad 1988-listopad 1989) negocjował pierwszą umowę handlową z EWG.
W 1989 r. brał udział w obradach "Okrągłego stołu" po stronie rządowej, w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej. W listopadzie 1989 r. został pierwszym wiceprezesem NBP i sprawował tę funkcję do lutego 1991 r., kiedy to objął stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.
Od marca do czerwca 1992 r. pełnił funkcję ministra finansów w rządzie Jana Olszewskiego. W sierpniu 1992 r. objął stanowisko doradcy prezydenta Lecha Wałęsy ds. gospodarczych, a w 1993 r. był współzałożycielem prowałęsowskiego Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform. W rządzie Waldemara Pawlaka pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych (od października 1993 r. do marca 1995 r, odszedł w geście protestu wobec akcji ówczesnego ministra sprawiedliwości Włodzimierza Cimoszewicza znanej pod hasłem "czyste ręce").
W 1995 r. włączył się w budowę prawicowego, liberalnego ugrupowania - Ruchu Stu, a w październiku 1995 r. został przewodniczącym Rady Politycznej tej partii, z której to funkcji zrezygnował w styczniu 1997. Obecnie bezpartyjny.
Żonaty. Żona Irena jest magistrem farmacji. Mają dwóch synów: Marcina i Jacka.
W lipcu 2000 r. Sąd Lustracyjny potwierdził prawdziwość oświadczenia Olechowskiego, który przyznał się do współpracy z wywiadem gospodarczym.
Informacja i zdjęcie pochodzą ze strony www.olechowski.pl
