Tadeusz Wilecki
Urodził się 20 marca 1945 r. w miejscowości Wielkie koło Lubartowa na Lubelszczyźnie. Pochodzi z rodziny chłopskiej. Ojciec był żołnierzem Batalionów Chłopskich. Uzyskał bardzo dobre wykształcenie wojskowe. Po uzyskaniu w 1974 r. tytułu oficera dyplomowanego przez 2 lata był szefem sztabu 10. pułku Czołgów w Wędrzynie na Ziemi Lubuskiej.
W 1980 r. skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Po ich ukończeniu w 1982 r. był przez 2 lata szefem sztabu 5. Dywizji Pancernej w Gubinie, a następnie dowódcą tej dywizji.
W 1987 r. wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego. W tym też roku mianowany na stopień generała brygady. Od września 1989 r. dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego.
W 1990 r. otrzymał stopień generała dywizji. Od sierpnia 1992 r. szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Podejmował wiele inicjatyw w zakresie przygotowania nowych zasad szkolenia operacyjno-taktycznego w Wojsku Polskim odpowiadających standardom NATO, co znalazło swoje odbicie w opracowanej "Doktrynie szkoleniowej Sił Zbrojnych - 2010".
Od 1992 r. generał broni.
W marcu 1997 r. odwołany ze stanowiska i przeniesiony do dyspozycji ministra obrony narodowej, w której pozostał aż do momentu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w czerwcu 1998 r.
Obecnie przewodzi Społecznemu Komitetowi Wspierania Obronności Narodowej, Społecznemu Komitetowi Budowy Pomnika Romana Dmowskiego. Jest także członkiem władz Polskiego Lobby Przemysłowego.
Żonaty, żona Maryla jest z zawodu nauczycielką, dzieci: Beata i Tomasz, studiują.
