Lech Wałęsa
Urodził się 29 września 1943 r. w Popowie, na Ziemi Dobrzyńskiej, w rodzinie drobnego rolnika. Uczył się w klasie mechanizacji rolnictwa Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lipnie, następnie podjął pracę elektryka w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie. Po niespełna dwóch latach powołany do wojska. Wojsko opuścił w stopniu kaprala. Powrócił do pracy w POM-ie.
W 1967 r. rozpoczął pracę jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej. Po grudniu 1970 r. został inspektorem bhp z ramienia związków zawodowych na swoim wydziale. W kwietniu 1976 r., za źle widziane przez ówczesne władze wystąpienie, zwolniony z pracy. Rozpoczął aktywną działalność opozycyjną. Często zmieniał pracę, zyskując rosnącą popularność, jako działacz społeczny.
W 1980 r. przewodził strajkowi w Stoczni Gdańskiej. 31 sierpnia podpisał porozumienie MKS z Komisją Rządową. W latach 1980-81 przez 16 miesięcy stał na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". Próbował podtrzymywać stałe rozmowy z rządem dla rozładowania narastającego społecznego napięcia. 13 grudnia 1981 r. izolowany w willach rządowych po ogłoszeniu stanu wojennego.
26 stycznia 1982 r. wręczono mu decyzję o internowaniu z datą 13 grudnia 1981 r. Przebywał w odosobnieniu w ośrodku rządowym w Arłamowie. 15 listopada wrócił do Gdańska.
W 1983 r. otrzymał pokojową Nagrodę Nobla. 9 grudnia 1990 r. wybrany w powszechnych wyborach prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, 23 grudnia objął najwyższy urząd w państwie. Po zakończeniu 5-letniej kadencji przegrał w drugich wyborach prezydenckich z Aleksandrem Kwaśniewskim.
Żona Danuta.
