Black Hawki przekazane Wojskom Specjalnym
20 grudnia o godz. 11.30 w w 1. Bazie Lotnictwa Transportowego w Warszawie odbyła się uroczystość przekazania Dowódcy Komponentu Wojsk Specjalnych czterech zamówionych średnich śmigłowców wielozadaniowych S-70i Black Hawk International, przeznaczonych do prowadzenia powietrznych operacji specjalnych. W uroczystości wzięli udział m.in. minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak i prezydent RP Andrzej Duda.
Cztery Black Hawki zostały zamówione w należących do amerykańskiej spółki Lockheed Martin, zakładach PZL Mielec 25 stycznia bieżącego roku. Co jednak jest warte uwagi prezydent Andrzej Duda w swoim wystapieniu podkreślił, że zdaje sobie sprawę z faktu, iż potrzeby Wojsk Specjalnych są większe. Takie stwierdzenie może sugerować, że w przyszłości Ministerstwo Obrony Narodowej skorzysta z opcji zawartej w umowie i kupi kolejne cztery S-70i.
Umowa o wartości 683,4 mln złotych brutto obejmuje także pakiet logistyczny i szkoleniowy oraz doposażenie. W ramach pakietu logistycznego, wykonawca dostarczy zapas części zamiennych i eksploatacyjnych oraz sprzęt na potrzeby obsługi naziemnej śmigłowców, a w ramach pakietu szkoleniowego przeprowadzi kompleksowe szkolenie pilotów i personelu technicznego. Wiropłaty zostały dostarczone zgodnie z harmonogramem. Cena jednostkowa śmigłowca wraz z wyposażeniem to ok. 75 mln zł brutto.
Jeżeli Wojska Specjalne zamówiły S-70i w konfiguracji zblizonej do opracowanej dla chilijskich wojsk lotniczych, piloci powinni mieć do dyspozycji opancerzone fotele, transponder AN/APX-117, lotniczy radar pogodowy Honeywell Primus 701A, a także namiernik nadawanych sygnałów ratunkowych (SAR) Rockwell Collins DF-500.
Potwierdzonym uzbrojeniem polskich śmigłowców są montowane po obu stronach w bocznych drzwiach 12,7-mm wielkokalibrowe karabiny maszynowe FN Herstal M3M (GAU-21) i umieszczone w oknach 7,62-mm napędowe karabiny maszynowe Dillon Aero M134D. Wiropłaty są napędzane silnikami turbowałowymi General Electric T700-GE-701D o mocy 2000 KM wraz z filtrami wlotów powietrza.
Śmigłowce najprawdopodobniej zostały wyposażone w osprzęt przeznaczony do lotów nocnych, wspomagający ewakuację rannych, systemy ochronne i łączności, wymiany danych do prowadzenia korespondencji oraz nawigacyjne zgodne ze zgodne ze standardami NATO i ICAO. Zabudowano mocowania do desantu metodą szybkiej liny i wciągarkę, podkadłubowy hak dla ładunków zewnętrznych.
Obecnie na wyposażeniu 7. EDS jest osiem śmigłowców Mi-17TU (przejęte z 25. Brygady Powietrznodesantowej) i Mi-17-1W. Są to jedne z najnowszych śmigłowców w Wojsku Polskim. Warto zauważyć, że przed anulowaniem zakupu łącznie 50 śmigłowców H225M Caracal dla Sił Zbrojnych, planowano że do 7. EDS trafi 8 francuskich wiropłatów dostosowanych do działań specjalnych, w tym bojowego poszukiwania i ratownictwa CSAR (Combat Search and Rescue).
Śmigłowce dla komandosów próbowano kupić w ramach odrębnego postępowania (pilnej potrzeby operacyjnej) począwszy od października 2016. Anulowane ostatecznie 11 czerwca 2018 postępowanie zakładało wybór pomiędzy AW101 i S-70i Black Hawk. Ostatecznie zdecydowano o wyborze S-70i z wolnej ręki.
S-70i a MH-60M
Ciekawą kwestią jest porównanie zakupionych dla Wojsk Specjalnych S-70i ze specjalnym wariantem UH-60M, który jest wykorzystywany w 160. (Powietrznodesantowym) Pułku Lotniczym Operacji Specjalnych Night Stalkers amerykańskich wojsk lądowych (US Army).
Wariant MH-60M Black Hawk, wprowadzony w latach 2011-2015 w miejsce MH-60L/K, wyposażono w mocniejsze silniki turbowałowe General Electric YT706-700 o mocy 2600 KM sterowane w pełni cyfrowo (FADEC). Jednostki napędowe stosowane w MH-60M charakteryzują się o 25% wydajniejszą turbosprężarką niż w przypadku T700-GE-701D .
Silniki wykonano z materiałów zapewniających lepsze chłodzenie turbiny. Śmigłowce dla amerykańskich komandosów wyposażono w sondę do tankowania w powietrzu z samolotu KC-130J Super Hercules.
Wyposażenie pokładowe to system łączności głosowej Harris AN/ARC-201D, system identyfikacji swój-obcy AN/APX-118, cztery zestawy łączności AN/ARC-231, system wskazywania jednostek własnych na lądzie MTX Blue Force Tracker, stacja radiolokacyjna AN/APN-174B (z radarem pogodowym i do obrazowania powierzchni).
Piloci otrzymali ulepszone gogle z wyświetlaczami nahełmowymi, kamerę do obserwacji w podczerwieni ZSQ-2 EOSS, system tłumienia drgań VMEP, a także mają do dyspozycji system ostrzegania przed opromieniowaniem wiązką lasera AN/AVR-2B, radaru AN/ALQ-211 i podczerwieni AN/ALQ-144.
Dodatkowo śmigłowiec został wyposażony w główny generator o mocy 50 kW i zapasowy o mocy 28 kW, zbiorniki paliwa o pojemności 750 l z możliwością zrzutu paliwa. W zależności od misji, uzbrojeniem MH-60M są dwa 7,62-mm napędowe karabiny maszynowe M134 Minigun albo przenoszone na 4 węzłach pod demontowalnymi skrzydłami Unitech Composites MLASS (Multi-station Lightweight Armament Support Structure).
W tym wypadku obejmują różne konfiguracje uzbrojenia z 30-mm działkiem M230, do czterech belek uzbrojenia LGMA M299 dla łącznie 16 przeciwpancernych pocisków kierowanych AGM-114R Hellfire II lub do czterech 19-prowadnicowych wyrzutni M261 dla 70-mm niekierowanych pocisków rakietowych Hydra 70 albo do dwóch 7,62-mm napędowych karabinów maszynowych M134 Minigun.
Rafał Muczyński
