Czy to tkanina, czy robot? Trudno powiedzieć, ale zmienia kształt na żądanie
Naukowcy opracowali włókna o właściwościach mięśni. Stworzone z nich tkaniny można kształtować na żądanie. Pozwoli to budować elastyczne egzoszkielety i miękkie roboty.
Inżynierowie z wydziału inżynierii biomedycznej stworzyli materiał utkany z silikonowych sztucznych “mięśni" - włókien, które mogą się kurczyć i rozkurczać. Jeśli zostaną wplecione między inne, zwykłe włókna tekstylne, powstaje materiał, który może zmieniać kształt na żądanie.
Badacze opublikowali swoje odkrycie w “Scientific Reports" oraz w “Soft Robotics". Przewidują, że opracowany przez nich materiał znajdzie wiele zastosowań. Od inteligentnych opatrunków uciskowych, przez egzoszkielety wspomagające ruch, po części maszyn i robotów.
O ile taka taka tkanina sama nie jest robotem. Można ją zaprogramować, żeby wykonywała złożone zadania, co w zasadzie spełnia definicję “robota".
Jak powstała i do czego się przyda taka "inteligentna tkanina"?
Sztuczne mięśnie składają się z mikroskopijnych i pustych w środku silikonowych włókien. Gdy przepływa przez nie woda, kurczą się pod wpływem ciśnienia. Naukowcy wpletli je pomiędzy zwykłe tekstylne włókna. To pozwala sterować w zasadzie dowolną tkaniną. Z płaskiego kształtu może przybrać niemal dowolny trójwymiarowy.
Z takich "inteligentnych tkanin" będzie można szyć na przykład odzież, która będzie wspomagać poruszanie się i pomagać w rehabilitacji lub po prostu zwiększać siłę mięśni. Będzie to rodzaj egozszkieletu - jednak ta nazwa kojarzy się z czymś sztywnym. Ten może być elastyczny.
Naukowcy chcą też pójść w kierunku miękkich robotów. Znacznie lepiej niż dzisiejsze i sztywne maszyny mogłyby dopasowywać się do zmieniającego otoczenia. Na przykład płaski robot mógłby przeciskać się przez szczelinę, po czym układać w pożądany trójwymiarowy kształt.
Ale także istniejące już konstrukcje można będzie wyposażyć w lepsze manipulatory. Zbudowana z takiej inteligentnej tkaniny opaska mogła unieść ciężar niemal 350 razy większy od własnego.
