Nie marnują ani kropli wody. Na ISS pije się nawet mocz

Już uzupełnienie zapasów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej jest ogromnym wyzwaniem logistycznym i obciążeniem finansowym, a co dopiero w przypadku dalszych misji kosmicznych. To właśnie dlatego NASA nieustannie opracowuje systemy podtrzymywania życia, które mogą regenerować lub poddawać recyklingowi materiały eksploatacyjne, jak żywność, powietrze czy woda i testuje je w kosmicznym domu. Jak wyjaśniają eksperci, idealnie byłoby, gdyby systemy podtrzymywania życia odzyskiwały blisko 98 proc. wody, która zostaje załadowana na statek.

I choć wydaje się to wręcz niemożliwe, System Kontroli Środowiska i Podtrzymywania Życia (ECLSS) na ISS osiągnął ostatnio ten kamień milowy. ECLSS obejmuje m.in. system odzyskiwania wody, który zbiera ścieki i przesyła je do Water Processor Assembly (WPA), który produkuje wodę pitną oraz wyspecjalizowany komponent wykorzystujący zaawansowane osuszacze do wychwytywania wilgoci uwalnianej do powietrza w kabinie z oddechu załogi i potu. 

Inny z elementów ECLSS to Urine Processor Assembly (UPA), który odzyskuje wodę z moczu za pomocą destylacji próżniowej. W wyniku destylacji powstaje woda i solanka z moczem, która nadal zawiera jednak pewną ilość wody nadającej się do odzyskania. I tu do akcji wchodzi nowość, czyli Brine Processor Assembly (BPA), który został opracowany w celu ekstrakcji tej pozostałej wody i pozwolił osiągnąć wspomniany poziom 98 proc. odzyskanej wody - przed jego wprowadzeniem było to 93-94 proc., więc zmiana jest zauważalna.

Jak to dokładnie działa? BPA pobiera solankę wyprodukowaną przez UPA i przepuszcza ją przez specjalną technologię membranową, a następnie wdmuchuje w nią ciepłe suche powietrze w celu odparowania wody. W wyniku tego procesu powstaje wilgotne powietrze, które podobnie jak oddech załogi i pot zbierane jest przez odpowiednie systemy.

Zebrana woda jest uzdatniana przez WPA za pomocą szeregu specjalistycznych filtrów i reaktora katalitycznego, który rozkłada wszelkie pozostałe śladowe zanieczyszczenia. Czujniki sprawdzają czystość wody, a woda nieakceptowalna jest ponownie przetwarzana. System dodaje również jod do wody, aby zapobiec rozwojowi drobnoustrojów. I chociaż pomysł picia przetworzonego moczu może wywołać u niektórych ludzi niesmak, to efekt końcowy jest znacznie lepszy od tego, co są w stanie osiągnąć miejskie systemy wodociągowe na Ziemi.