Rekin - krwiożerczy potwór, czy maskotka?

Największym rekinem w historii był wymarły krewny żarłacza białego, megalodon. To potężne stworzenie terroryzowało morza i oceany przez wiele milionów lat, między 25 a 1.5 mln lat temu. Mierzyło nawet 20 metrów długości (trzykrotnie więcej niż żarłacz biały), a żywiło się przede wszystkim wielorybami. Do XVII wieku skamieniałe zęby tego drapieżnika były uznawane za zęby smoków i wielkich morskich węży. W paszczy megalodona spokojnie mogłyby zmieścić się 3 osoby jednocześnie.

Najbardziej znany gatunkiem rekina - głównie z powodu filmu "Szczęki" - jest żarłacz biały. Ten potężny drapieżnik jest jednym z największych przedstawicieli swojego rodzaju. W jego potężnej paszczy żyją organizmy pasożytnicze, których zadaniem jest oczyszczanie zębów wielkiego drapieżnika z zbędnych resztek pożywienia, zalegających w szczęce rekina. Choć żarłacze białe - podobnie jak wiele innych gatunków - jest zagrożony wyginięciem, to jego populacja u wybrzeży Kalifornii wzrosła w ostatnim czasie. Powodem jest ścisła ochrona uchatek, które są jednym z przysmaków tych rekinów. Dorosły żarłacz biały rocznie pożera ok. 5 ton pożywienia. Dla porównania przeciętnie nie zjada więcej niż 500 kg w ciągu 12 miesięcy. Jednak po upolowaniu sporej ofiary, żarłacz biały może pościć nawet przez 3 miesiące! Co więcej, te zwierzęta należą do wybrednych drapieżników. Zdarza im się po pierwszym, "próbnym" ugryzieniu odpłynąć, jeśli uznają, że posiłek nie jest dostatecznie tłusty. To też powód, dla którego rekiny rzadko kiedy zjadają człowieka, nawet jeżeli odgryzą którąś z jego kończyn.

Rekin jest zwierzęciem, którego budowa ciała może zadziwiać. W ciągu całego życia, trwającego nawet 50 lat, rekin może stracić nawet 30 tysięcy zębów. Każdy, który odpadnie, jest zastępowany nowym. Skóra rekina sprawia wrażenie gładkiej, ale jest szorstka jak papier ścierny. Tworzące skórę rekina łuski zmniejszają opór wody oraz falują w trakcie jego poruszania się, dzięki czemu do  powierzchni skóry nie przyczepiają się pasożyty ani algi. Rekiny mają "wbudowany" środek do ochrony zębów. Zewnętrzne ściany rekinich zębów są pokryte fluorem, dzięki czemu nie muszą przejmować się próchnicą. Zaś największym organem rekina jest wątroba, u niektórych gatunków stanowi nawet 17 procent wagi ciała!

Rekiny są najgroźniejszymi łowcami mórz i oceanów, ale i one mają wroga. Śmiertelnego. Każdego roku nawet 90 milionów rekinów ginie z rąk rybaków i kłusowników. Wiele umiera przypadkowo - przez zaplątanie się w rybackie sieci. Jednak główną przyczyną malejącej populacji rekinów są ich górne płetwy.  Pomimo że są pozbawione smaku, to uznaje się je za cenny dodatek kulinarny w regionie Azji Południowo-Wschodniej. Z tego powodu rocznie są zabijane 73 miliony rekinów, co sprawia, że 20 procent ich gatunków jest bliskich wyginięcia.

Rekiny rozpoczynają swoją walkę o przetrwanie już w życiu płodowym. By zdobyć odpowiednią ilość pożywienia rekiniątka będące jeszcze w brzuchu matki pożerają się nawzajem. Po urodzeniu, matka instynktownie traci apetyt - w przeciwnym razie pożarłaby swoje młode. W morzu małe rekiny z trudem muszą walczyć o przeżycie - dorosłe rozmiary osiągają dopiero w wieku 12-17 lat. Długość ciąży samicy rekina waha się w zależności od gatunku - może jednak trwać od 5 miesięcy do nawet 2 lat!

Żarłacz biały nie zjada byle czego, ale nie jest to normą wśród tych zwierząt. Rekin tygrysi - choć to jeden z najgroźniejszych gatunków - chętnie spożywa wszelkiego rodzaju nieczystości, zalegające u wybrzeży morskich i w dorzeczach rzek. W ich żołądkach znajdowano między innymi opony, kanistry i tablice rejestracyjne! Mianem najżarłoczniejszego rekina można określić żarłacza błękitnego. Ten drapieżnik, kiedy trafi na odpowiednio dużą ofiarę - zjada tak długo, aż zacznie wymiotować.  Po zwracaniu przystępuje do dalszej konsumpcji...

W pobliżu koła podbiegunowego pospolitym przedstawicielem tych stworzeń jest rekin grenlandzki. Podobnie do swojego większego kuzyna, żarłacza białego, rekin grenlandzki chętnie poluje na foki. Ale nie tylko te zwierzęta padają jego ofiarą. Zdarzają się niedźwiedzie polarne, renifery, a nawet łosie. Kilkanaście miesięcy temu rekin grenlandzki został uratowany przez dwóch mężczyzn po tym, jak połknął za duży kawał mięsa martwego łosia.

Rekiny to bardzo ciekawskie stworzenia. Kontrastujące ze sobą kolory przyciągają ich uwagę. Atak tego drapieżnika na człowieka może spowodować np. nierówna linia opalenizny na ciele. Również nurkowie powinni być ostrożni w trakcie filmowania lub robienia zdjęć rekinom. Urządzenia te emitują sygnały elektryczne, które rekiny bezbłędnie wychwytują i błędnie mogą uznać za ofiarę.