Czy na gwiazdach występują cyklony?

Obserwacje prowadzono przy użyciu należących do NASA teleskopów kosmicznych Spitzer i Kepler. W1906+40 to karzeł o typie widmowym L. Do tej grupy zaliczają się najsłabiej świecące gwiazdy oraz brązowe karły –  zbyt słabe, by mogły emitować światło. Obiekty tego typu charakteryzują się niską temperaturą efektywną oraz tym, że większość promieniowania jest emitowana w bliskiej podczerwieni. 

Za tym, że W1906+40 jest gwiazdą, a nie brązowym karłem, przemawia jej wiek (im starszy jest taki obiekt, tym większe prawdopodobieństwo, że jest gwiazdą). Jej temperatura wynosi ok 2 200 K (ok 1930 stopni C), co jest stosunkowo niską wartością jak na gwiazdę i wystarczająco chłodną, by mogły się ukształtować chmury. W1906+40 została po raz pierwszy zaobserwowana w 2011 r. przy użyciu teleskopu WISE. Przez cztery kolejne lata naukowcy mogli dokładniej przyglądać się gwieździe i śledzić zmiany w atmosferze.  Kolejne obserwacje, prowadzone przy pomocy teleskopu Keplera, pozwoliły na wykrycie odmiennych obszarów. Początkowo podejrzewano, że są to plamy przypominające plamy słoneczne. Jednak dopiero dzięki danym otrzymanym z teleskopu Spitzera, naukowcy doszli do wniosku, że odkryto olbrzymi cyklon, o średnicy co najmniej trzykrotnie większej od Ziemi. Czas obrotu cyklonu wynosi ok. 9 godzin.

Cyklony dotychczas były charakterystyczne dla gazowych olbrzymów. Najsłynniejszy z nich – występująca na Jowiszu Wielka Czerwona Plama to olbrzymi, stały huragan, występujący na południowej półkuli tej planety. Zaobserwowana i opisana po raz pierwszy w 1664 r. przez Roberta Hooke, po dziś dzień wzbudza szerokie zainteresowanie wśród amatorów astronomii.

Nowe odkrycie jest impulsem do prowadzenia bardziej wnikliwych obserwacji gwiazd tego typu. Naukowcy chcą znaleźć odpowiedź na pytanie – czy tajemniczy cyklon jest czymś wyjątkowym, czy też występuje powszechnie na obiektach podobnych do W1906+40.