Jak Albert Einstein udowodnił, że prawa Isaaca Newtona są błędne

Newton jest powszechnie uznawany za jednego z największych matematyków i najbardziej wpływowych naukowców wszech czasów. W 1686 r. przedstawił swoje przełomowe Principia Mathematica Philosophiae Naturalis, w których opisał prawa dynamiki i grawitacji, którym podlegają wszystkie obiekty. Przez setki lat dzieło to było uważane za ewangelię. Ale ok. 200 lat później pojawił się Einstein i zmienił sposób, w jaki prawa przyrody zaczęto postrzegać. Jego prawa grawitacji i ruchu.

Neil deGrasse Tyson wyjaśnił, jak odkrycie Urana doprowadziło do katastrofy prawa Newtona, ponieważ orbita planety nie była zgodna z jego dokładnymi obliczeniami. Naukowcy zaczęli się zastanawiać, czy gdzieś w pobliżu jest ukryta planeta, która wpływa na orbitę Urana. Doprowadziło to do odkrycia Neptuna przez Johanna Gottfrieda Galle'a w Obserwatorium Berlińskim w 1846 roku.

Pojawił się jednak kolejny problem: prawa Newtona nie sprawdziły się również w przypadku orbity Merkurego, więc naukowcy powtórnie zaczęli szukać ukrytej planety o kryptonimie Wulkan. Poszukiwania okazały się bezowocne.

- Pojawia się Einstein, wymyśla swoją teorię ruchu i swoją teorię grawitacji - szczególną i ogólną teorię względności - teorie, które są poprawkami do praw Newtona w ekstremalnych okolicznościach. Jeśli znajdujesz się w pobliżu Słońca, prawa Newtona zaczynają zawodzić, a nikt o tym nie wiedział. Patrzysz na prawa Einsteina, a on mówi: orbita Merkurego nie będzie podążać prawami Newtona, będzie podążać inną ścieżką. I to dokładnie wyjaśniło odchylenia Merkurego - powiedział deGrasse Tyson.

Można zatem stwierdzić, że wszechświat Newtona jest podzbiorem większego wszechświata, który opisał Einstein.