Panasonic Lumix GH1 - aparat filmowy

Gdyby nie wspomniana funkcja nagrywania filmów, GH1 właściwie niczym nie różniłby się od swojego poprzednika. Aparat dysponuje podobną (Panasonic zapewnia, że ulepszoną) matrycą Live MOS o rozdzielczości 12,1 megapikseli i procesorem obrazu Venus Engine HD. Wyposażony został także system usuwania zanieczyszczeń z sensora i funkcję rozpoznawania twarzy.

Pod względem nagrywania filmów GH1 jest więc aparatem wyjątkowym i ma dużą przewagę nad konkurencją. Tylko czy funkcjonalność zaawansowanej kamery wystarczy, aby aparat odniósł sukces?

Budowa

Lumix GH1 na pierwszy rzut oka nie różni się zbytnio od swojego poprzednika. Wyposażenie aparatu w funkcję nagrywania filmów wymusiło jednak na konstruktorach Panasonica konieczność dodania kilku nowych elementów. Konstrukcja korpusu została więc wzbogacona o wbudowany mikrofon (w obudowie lampy błyskowej), gniazdo mikrofonu zewnętrznego oraz osobny klawisz, uruchamiający nagrywanie wideo.

Na górnej ścianie aparatu, na lewo od flesza, umieszczono pokrętło trybu pracy autofokusa i suwak podnoszący lampę błyskową. Po prawej stronie lampy znajdziemy natomiast: tarczę trybów fotografowania/nagrywania (umieszczono pod nią dwa przełączniki: zasilania i trybu migawki), spust migawki i klawisze menu podręcznego oraz ustawień trybu wideo.

Z tyłu obudowy (po lewej stronie wizjera) znajduje się przełącznik wizjer/wyświetlacz LCD. Na prawo od wizjera znajdziemy z kolei klawisz podglądu zdjęć i przycisk blokady AF/AE. Główny ekran aparatu to pokaźny, 3 calowy, obrotowy panel LCD o rozdzielczości 460 tys. punktów. W kolumnie po jego prawej stronie umieszczono: przycisk nagrywania wideo, klawisz display, klawisz nawigacyjny (z przyciskami - menu, czułości, balansu bieli, programowalnym Fn i regulacji obszaru AF) oraz przycisk kosza. Złącza (USB i HDMI) oraz gniazdo mikrofonu znajdują się po lewej stronie korpusu. Gniazdo kart pamięci (SD/SDHC) - po przeciwnej.

Konstrukcja korpusu GH1 obfituje, podobnie jak we wcześniejszym G1, w ciekawe, ergonomiczne rozwiązania, które znacznie ułatwiają obsługę aparatu i przyspieszają dostęp do często używanych funkcji. Chodzi tu głównie o pokrętło trybu autofokusa i wygodne przełączniki pod tarczą trybów fotografowania. W parze z ergonomią nie idzie niestety jakość wykonania - obudowa aparatu pokryta została bowiem niezbyt estetycznym, trochę tandetnym plastikiem.

Najważniejsze funkcje

Aparat oferuje bardzo dużą liczbę trybów pracy. Oprócz trybu iA (inteligentny automatyczny - sztandarowa funkcja w cyfrówkach Panasonica) dostępny jest także pełen zestaw ustawień PASM oraz możliwość zaprogramowania trzech trybów własnych. Do tego dochodzi jeszcze zestaw rozbudowanych programów tematycznych. W trybie "portret nocny" dostępne są ustawienia: portret nocny, krajobraz nocny i iluminacja; w trybie "zbliżenie" - kwiat, żywność i obiekty; w trybie "sport" - normalny, w plenerze i w pomieszczeniach. Tryb "krajobraz" oferuje opcje normalny, natura i architektura, a tryb "portret" - normalny, w pomieszczeniach, w plenerze oraz gładka skóra.

Dla każdego z ww. trybów dostępna jest dodatkowo opcja "kreatywny". Jej kreatywność polega na możliwości ręcznej regulacji czasu migawki (tryby sport i krajobraz) lub głębi ostrości (portret nocny, zbliżenie i portret). Listę programów tematycznych zamykają tryby: zachód słońca, impreza, dziecko i zwierzę. Do rangi osobnego trybu urasta w GH1 również opcja regulacji kolorów, która umożliwia zmianę temperatury, jasności i nasycenia barw.

Bogaty zestaw trybów dostępny jest również podczas nagrywania filmów. Materiały wideo rejestrowane mogą być zarówno przy ustawieniach manualnych, jak i półautomatycznych (PASM). Dostępny jest także tryb iA. Przy zapisie filmów skorzystać możemy ponadto z ciekawych opcji kolorystycznych. Są to ustawienia: standard, dynamiczny, natura, stonowany, nostalgiczny i wibrant oraz standard, dynamiczny i stonowany w tonacji czarno-białej. W ustawieniach tych regulować możemy ponadto kontrast, nasycenie (funkcja niedostępna przy kolorystyce czarno-białej), ostrość i redukcję szumów.

Zakres czasów otwarcia migawki wynosi w GH1 od 1/4000 do 60 s. Korekty ekspozycji dokonać będziemy mogli w zakresie od -3 do +3 z krokiem co 1/3 EV, a dostępne czułości wynoszą 100 - 3200 ISO. Opcje pomiaru światła to pomiar matrycowy, centralnie ważony lub punktowy, a opcje balansu bieli - auto, światło dzienne, chmury, cień, światło żarowe, lampa błyskowa i ustawienia własne. Temperaturę barwową można też regulować w zakresie 2500 - 10 000 K.

Autofokus aparatu pracować może w trybie pojedynczym lub ciągłym, dostępna jest także możliwość ostrzenia ręcznego. Zdjęcia seryjne wykonamy z prędkością wynoszącą do 3 kl/s. Wbudowana w aparat lampa błyskowa pracować może w trybach automatycznym, redukcji czerwonych oczu, synchronizacji z długimi czasami, synchronizacji na pierwszą/drugą kurtynę migawki i błysku wymuszonego. Siła błysku korygowana może być w zakresie od -2 do +2 z krokiem co 1/3 EV.

Lumix GH1 zapisuje zdjęcia w plikach RAW lub JPEG. Rozmiar fotografii wynosić może 4000 x 3000, 2816 x 2112, 2048 x 1536 (format 4:3), 4000 x 2672, 2816 x 1880, 2048 x 1360 (format 3:2), 4000 x 2248, 2816 x 1584, 1920 x 1080 (format 16:9). Materiały filmowe rejestrowane mogą być w formacie AVCHD lub Motion JPEG. W pierwszym przypadku mamy do dyspozycji rozdzielczości Full HD - 1920 x 1080 (24 kl/s) lub HD - 1280 x 720 (60 kl/s). W drugim - 1280 x 720, 848 x 480, 640 x 480 lub 320 x 240 pikseli, zapisywane z prędkością 30kl/s.

Możliwości aparatu są jak widać bardzo duże. Pod względem funkcjonalności (szczególnie jeśli chodzi o nagrywanie filmów) GH1 przerasta większość zaawansowanych aparatów kompaktowych i amatorskich lustrzanek. Z drugiej jednak strony można uznać, że Panasonic trochę przesadził. Od przybytku głowa nie boli, ale liczba dostępnych w GH1 opcji jest tak duża, że przeciętny użytkownik większości z nich nie wykorzysta. W natłoku trybów i ustawień można się pogubić i opanowanie wszystkich funkcji wymaga wiele cierpliwości.

Wizjer i wyświetlacz

GH1, jak na konstrukcję Mikro 4/3 przystało, wyposażony został wyłącznie w wizjer cyfrowy. Ze względu na duże rozmiary aparatu (zbliżone do rozmiarów lustrzanki) to właśnie wizjer, a nie główny ekran LCD jest naturalnym narzędziem kadrowania.

Celownik GH1 może się pochwalić imponującą rozdzielczością 1 440 000 punktów, zapewnia 100 proc. pole krycia kadru i powiększenie 1,4 x. Widoczne są w nim informacje na temat m.in.: pracy lampy błyskowej, trybu nagrywania filmów, stabilizacji obrazu, rozdzielczości/typu plików zdjęć i filmów, stanu baterii, trybu ustawiania ostrości, funkcji inteligentnej ekspozycji, pomiaru światła, trybu fotografowania, czasu migawki/przysłony, kompensacji ekspozycji, czułości, balansu bieli i liczby pozostałych zdjęć. Opcjonalnie wyświetlane mogą być również linie siatki.

Ten sam zestaw informacji, tyle, że w "dużym" wydaniu, prezentowany jest także na głównym ekranie. Po naciśnięciu przycisku display, wyświetlana może być również graficzna prezentacja najważniejszych ustawień aparatu. Może ona być wykorzystana w roli wygodnego menu podręcznego, pozwalającego na regulację: trybu fotografowania, czasu migawki/przysłony, balansu bieli, czułości, trybu ustawiania ostrości, pomiaru światła, trybu lampy, rozmiaru zdjęć, trybu migawki, stabilizacji obrazu, trybu nagrywania filmów i kompensacji ekspozycji.

Menu

Podobne menu podręczne, ale nieco bardziej rozbudowane, uruchomić można osobnym przyciskiem, umieszczonym obok spustu migawki. Daje ono dostęp do ustawień: lamy błyskowej, trybu nagrywania filmów, stabilizacji obrazu, rozmiaru/rozdzielczości zdjęć i filmów, trybu pracy ekranu LCD, sposobu ustawiania ostrości, pomiaru światła, kompensacji ekspozycji, czułości i balansu bieli.

Główne menu Lumixa GH1 podzielone zostało na sześć zakładek: nagrywanie, film, menu własne, konfiguracja, moje menu i odtwarzanie. Najważniejszych ustawień dokonać będziemy mogli w zakładkach:

Nagrywanie - tu regulować można główne parametry fotografowania: format, rozmiar i jakość zdjęć, rozpoznawanie twarzy, pomiar światła, stabilizację obrazu, ustawienia lampy błyskowej, kompensację błysku, szybkość zdjęć seryjnych, autobraketing, samowyzwalacz, przestrzeń kolorów, krok regulacji czułości, maksymalną czułość dla trybu auto czy nagrywanie dźwięku.

Film - zakładka ta odpowiada za ustawienia funkcji nagrywania wideo: rodzaju plików, jakości nagrania, pomiaru światła, zoomu cyfrowego, funkcji wyciszania wiatru.

Menu własne - w nim ustawimy m.in.: własne tryby pracy aparatu, parametry działania wizjera i wyświetlacza, wyświetlanie histogramu i linii siatki czy właściwości blokady AF/AE.

Konfiguracja - tutaj regulować można takie ustawienia aparatu jak: data i godzina, język, funkcje klawisza programowalnego Fn, wyświetlanie informacji o prześwietlonych partiach zdjęć.

Odtwarzanie - znajdziemy tu ustawienia: wyświetlania zdjęć i filmów oraz opcje retuszu takie jak: zmiana rozmiaru zdjęć, przycinanie, zmiana formatu czy obracanie.

Główne menu GH1 jest, dzięki nieskomplikowanej nawigacji, stosunkowo łatwe w obsłudze. Niestety, część stosowanych w nim symboli oraz tłumaczenie są często niezbyt czytelne. Poszczególne ustawienia lubią się też powtarzać w kilku zakładkach równocześnie.

Podsumowanie - fotografowanie i jakość zdjęć

Lumix GH1 jest aparatem budzącym bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony oferuje on całkiem przyzwoite zdjęcia i bardzo dobrej jakości filmy. Nie do przecenienia jest też dość unikatowa możliwość nagrywania wideo z zastosowaniem ciągłego autofokusa i wielu trybów ekspozycji. Jeśli dodamy do tego jeszcze fakt, że GH1 korzystać może z wymiennej optyki, wówczas okaże się, że aparat ten może być z powodzeniem stosowany jako zaawansowana kamera.

Problemy zaczynają się w momencie, kiedy uświadomimy sobie, że oferowany wraz z GH1 obiektyw - 14-140mm - jest jak na razie jedynym szkłem Mikro 4/3 dostosowanym do nagrywania filmów. Jego konstrukcja sprawia ponadto, że trzeba za niego zapłacić naprawdę duże pieniądze. Cena całego zestawu urasta przez to do astronomicznej kwoty prawie 7 tys. złotych. Nie bez znaczenia są też pokaźne rozmiary i duży ciężar obiektywu. W połączeniu z niemałym przecież korpusem okazuje się, że GH1 znacznie bliżej do lustrzanki niż do aparatu kompaktowego. Kłóci się to trochę z główną ideą standardu Mikro 4/3.

Aparat pochwalić trzeba za wiele bardzo ergonomicznych rozwiązań, które usprawniają obsługę oraz za bogatą funkcjonalność. Ciężko jednak oprzeć się wrażeniu, że GH1 jest trochę "przeładowany" cyfrowymi dodatkami. Duża liczba dostępnych trybów i ustawień może być oczywiście przydatna, ale jest mało prawdopodobne, że większość z funkcji będzie regularnie wykorzystywana.

GH1 nie jest na pewno kolejną prostą cyfrówką. Jego możliwości znacznie przerastają potrzeby przeciętnego fotoamatora i żeby w pełni wykorzystać drzemiący w nim potencjał trzeba aparat dobrze opanować i poznać niuanse jego obsługi. Jeśli cena, którą trzeba za niego zapłacić nie okaże się barierą nie do przejścia, wówczas GH1 może nas pozytywnie zaskoczyć.

Panasonic Lumix GH1, specyfikacja techniczna:

Matryca: Live MOS 12 Mpix

Mocowanie obiektywu: zgodne ze standardem Mikro 4/3

Wyświetlacz: 3", 460 tys. punktów

Czas otwarcia migawki: 1/4000 do 60s i tryb Bulb (do 4 min)

Czułość: ISO 100 - 3200

Pamięć: karty SD/SDHC

Zasilanie: akumulator litowo-jonowy DMW-BLB13PP (1250 mAh)

Wymiary/masa: 124 x 90 x 45 mm/385 g

PLUSY:

+ Dobra jakość zdjęć i bardzo dobra jakość filmów

+ Duża funkcjonalność

+ Wysoka ergonomia

MINUSY:

- Rozmiary i ciężar obiektywu

- Skomplikowana obsługa

- Cena