Jeden taki kamień kosztował w Starożytnym Rzymie fortunę. Odkryto ich 34

• Odkrycia dokonali brytyjscy archeolodzy na terenie miasta Carstile pracujący tam w ramach Uncovering Roman Carlisle.
• Na terenie pozostałości rzymskiej łaźni znaleźli oni 34 intaglio, czyli kamienie szlachetne ozdobione małymi płaskorzeźbami. Według szacunków najstarsze z nich mają aż 1800 lat.
• Znalezione gemmy posiadają różne ozdobne wzory, a jakość ich wykonania wskazuje, że były niezwykle drogą biżuterią swoich czasów. Musiały należeć do niezwykle bogatych Rzymian.
• Według przypuszczeń znalazły się tam dlatego... że zostały zgubione podczas kąpieli i spuszczone do kanalizacji.
  

Cenne intaglio archeolodzy znaleźli na terenie pozostałości łaźni, która znajduje się przy ruinach rzymskiego fortu Petriana, najważniejszej budowli obronnej Muru Hardiana. Łącznie doliczono się aż 34 intaglio zrobionych z różnych kamieniami i ozdobionymi najbardziej wyszukanymi wzorami. Pochodzą z II i III wieku, a najstarsze mają 1800 lat.

Archeolodzy podkreślają, że znalezione intaglio musiały być niezwykle drogie jak na swoje czasy. Prócz samych kamieni, czy pięknych wzorów wymagały one obróbki bardzo doświadczonych rzemieślników. Niektóre ze znalezionych intaglio mają tylko 5 mm, więc stworzenie takich ozdób wymagało pracy wysoko opłacanej osoby.

Fort Pretorian, przy którym znajdowała się łaźnia, był miejscem, stacjonowania elitarnej jednostki rzymskiej kawalerii. Miała powiązania z cesarskim dworem. Wielu z żołnierzy musiało stanowić więc elity Imperium Rzymskiego. Nic więc dziwnego, że mogli sobie pozwolić na tak drogą biżuterię.

Archeolodzy po znalezieniu skarbu zastanawiali się jednak, czemu aż tyle tak drogich intaglio znaleźli w jednym miejscu. W końcu zdali sobie sprawę, że tak naprawdę odkryte kamienie to zguby, które różni bogaci Rzymianie tracili podczas kąpieli przez dziesiątki lat.

Zgubione intaglio pierwotnie stanowiły główną część pierścieni zakładanych przez Rzymian. Ci musieli zabierać je ze sobą do kąpieli, aby nikt nie próbował ich ukraść. Jednak woda, para i gorąca temperatura sprawiały, że puszczał klej roślinny który trzymał intaglio. Gdy dodatkowo rozszerzał się metal pierścienia, kamień szlachetny odpadał i był zabierany przez odpływ.

Archelolodzy podkreślają, że właściciele kamieni szlachetnych musieli się orientować o ich stracie dopiero po długich godzinach. O tym, jak byli wściekli możemy łatwo sami się przekonać. Wyobraźmy sobie tylko, że po wizycie na basenie orientujemy się, że straciliśmy np. zegarek Rolexa albo biżuterię Gucci za 50 tys. złotych. Jeżeli poczuliśmy ukłucie w sercu, to Rzymianie musieli czuć to samo... tylko jakieś 10 razy mocniej.