Plastry miodu na powierzchni Marsa? Wiemy, skąd się wzięły
Powierzchnia Marsa ciągle nas zaskakuje złożonością i różnorodnością form. Teraz wiemy w jaki sposób powstają tajemnicze struktury w kształcie przypominające plastry miodu lub sieci pająka.
Od 2006 roku, kiedy na orbitę Marsa wyszedł Mars Reconnaissance Orbiter wyposażony w kamerę HiRISE, ludzkość zobaczyła zadziwiające formy geomorfologiczne występujące na Czerwonej Planecie w bardzo dużej rozdzielczości.
Według naukowców, na dużych szerokościach geograficznych (powyżej 60 stopni szerokości), największą rolę w powstawaniu "pajęczych struktur powierzchniowych" ma woda oraz dwutlenek węgla w postaci suchego lodu.
Lód wodny, który jest zamrożony w marsjańskiej glebie, dzieli powierzchnię na wielokąty. Dalej suchy lód sublimuje (paruje) spod nagrzewającej się na wiosnę ziemi. Zniknięcie lodu powoduje erozję pustych szczelin, tworząc kanały wokół granic wielokątów.
Przy wielokątach pojawiają się także niebieskie smugi. Naukowcy twierdzą warstwa suchego lodu pokrywająca powierzchnię, tworzy "otwory wentylacyjne" w trakcie sublimacji, co umożliwia ucieczkę gazu.
Na oficjalnej stronie HiRSE możemy przeczytać: - Cząstki spadają na powierzchnię w postaci ciemnych osadów przybierających kształt stożka. Czasami ciemne cząstki zatapiają się w suchym lodzie, pozostawiając jasne ślady w miejscu, w którym pierwotnie osadziły się smugi. Często otwór wentylacyjny zamyka się, a następnie otwiera ponownie, więc widzimy dwa lub więcej smug pochodzących z tego samego miejsca, ale zorientowanych w różnych kierunkach w miarę zmiany wiatru.-
Badania dostarczają wskazówek na temat warunków klimatycznych na Marsie. Dzięki nim możemy także poznać rozkład lodu na powierzchni Czerwonej Planety.
Podobne struktury można znaleźć także w zimnych regionach Ziemi, a także na Plutonie, które przybierają tam kształt podobny do serca. Znajdują się one na równinie pozbawionej kraterów, znanej jako Sputnik Planum. Obszar ten podzielony jest na "wielokątne segmenty", które otoczone są wąskimi naturalnymi kanałami.
Wiek tej części planety karłowatej szacuje się na "jedynie" 100 milionów lat. Najprawdopodobniej obszar nadal jest kształtowany przez różnego rodzaju procesy geologiczne.
