Pierwsza kradzież, trudne dzieciństwo, ucieczka z domu, a potem z Polski. Podatki, porządne balety, wódka i narkotyki. W rozmowie Filipa Nowobilskiego z Popkiem nie było tematów tabu. Co najważniejsze jednak - na trudne pytania padły szczere odpowiedzi. Zapraszamy na spowiedź celebryty u Dużego w Maluchu!
Filip Nowobilski: Bardzo ci się w życiu poukładało chyba (...) Jesteś człowiekiem wielu talentów można powiedzieć.
- Robię wiele rzeczy na raz. Nie we wszystkim udaje mi się jakoś tam odnaleźć. Ale najtrudniej jest łączyć muzykę ze sportem. Muszę grać koncerty i po tych koncertach jestem tak zmęczony. Ostatnio grałem dwa koncerty w Niemczech. Położyłem się spać o szóstej, obudziłem się o dziewiątej i musiałem polecieć do Polski na sparing (...)
W ostatnim kawałku z Mateo pojawił się twój wers, w którym mówisz, że kocha cię urząd skarbowy i sto tysięcy złotych musiałeś zapłacić...
- To nie był pierwszy raz, chyba piętnasty raz, kiedy płacę sto koła podatku, odkąd tu jestem w tym państwie. Nie rozumiem w ogóle. Nie rozumiem w ogóle od czego płacę podatki tak duże. Naodkładasz tych pieniędzy, wydaje ci się, że je masz, ale przychodzi dzień rozliczeń i musisz zapłacić sto koła, czy nawet więcej tego dochodowego, czy VAT (...)
Na początku wywiadu zaznaczyłeś, że maluch to był pierwszy samochód, który ukradłeś. Pamiętasz okoliczności?
- Byłem dzieciakiem, miałem 11 lat. To była pierwsza przygoda z autami, tak się zakochałem w maluchu.
Ale powiedz, o co chodziło z tymi kradzieżami? Przecież w pewnym momencie ryzykujesz...
- Ale jak nie miałeś żadnego wsparcia, byłeś pozostawiony samemu sobie, to co miałeś robić? Ja musiałem się wychowywać sam i samemu rachunki płacić. Uciekłem z domu i postanowiłem, że będę sam. Zacząłem kraść, portfele, auta. I tak się to skończyło - ucieczką z Polski przed prawem. I ukrywałem się dosyć długo.
Jak to jest możliwe, że polskie organy ścigania nie znalazły cię w Wielkiej Brytanii?
- Bo przez omyłkę jeden z urzędników zmienił mi nazwisko bez mojej wiedzy w ogóle i mnie nie mogli znaleźć. Ja miałem na nazwisko Rak, a zmienili mi na Mikołajuw i tak się stało.
Ten temat nazwiska to bardzo ciekawa sprawa. Ale dlaczego akurat na takie nazwisko ci zmienili?
- Bo mój biologiczny ojciec miał na nazwisko Mikołajuw. A mój ojczym miał na nazwisko Rak i ja się bujałem na nazwisku Rak. Ale ktoś z urzędników po śmierci mojego ojca zmienił mi nazwisko na Mikołajuw.
Spójrz mi w oczy... Jest to spojrzenie pełne grozy. Jak twoja córka na ciebie patrzy?
- Moja córka tego nie widzi, moja córka jest we mnie zakochana. Pytała mnie nieraz, co to za oczy, odpowiadam, że po prostu taki tatuś jest.
Czy myślałeś kiedyś o zmianie stylistyki?
- Jestem bardzo rozciągliwy muzycznie i choć wywodzę się z muzyki rap robię każdą muzykę. Naprawdę każdą. Funky, blues, jazz, disco, co mi wpadnie w ręce. Kocham muzykę jaka by nie była i chyba dzięki temu tak łatwo mi to przychodzi.
Ze sportami też tak jest? Jesteś wszechstronnym zawodnikiem?
- Jestem wszechstronnym zawodnikiem, ale moja wydolność jest bardzo ograniczona przez to, jak się prowadziłem przez całe życie. Połączyć koncerty z muzyką to jest coś potwornego połączyć to razem.
Papierosy, wódka...
- Wódki nie piję, narkotyków też nie zażywam. Wiadomo, że na wakacjach zrobię sobie porządny balet.
Jak wygląda w twoim przypadku porządny balet?
- Znikam na dwa tygodnie i mnie nie ma. Gdzieś jestem w jakimś państwie, gdzie nie znają mnie tubylcy, piją drinki. Jestem inklusiw w mordę strzelił (...)
Będziesz chciał swojego syna wciągnąć w świat walki?
- Wolałbym nie. Wolałbym muzyczny, bo to jest jednak łatwiejszy pieniądz (...)
Chciałbyś, żeby twój syn był taki jak ty?
- Nie chciałbym.
Wiesz, że razem z genami przekazujesz także to, co złe, nie tylko to, co dobre...
- Nie chciałbym żeby mój syn był taki jak ja. Chciałbym, żeby był normalnym człowiekiem, tak jak reszta z was (...)
Czy pęd za pieniądzem, za karierą jest dobry?
- No co mam zrobić? Żebrać na rogu? Muszę zapier***ć, podpisywać umowy, grać w filmach, walczyć w KSW, grać koncerty...
Wyobrażasz sobie żyć za dwa i pół tysiąca?
- Nie wyobrażam sobie.
A za dziesięć tysięcy?
- Też nie...
Ale przecież to jest kupa kasy!
- Dla mnie to są jakieś marne grosze. Wiem, że bym musiał, to bym przeżył za te pieniądze.
A ile to jest dobra stawka, żeby przeżyć?
- Jeśli chodzi o jedzenie samo stricte, to za 10 koła bym przeżył (...)
***Zobacz materiały o podobnej tematyce***
