Najgorętsze i skrajnie nieprzyjazne! Oto ranking złych planet Układu Słonecznego

Zestawienie najbardziej ekstremalnych miejsc w Układzie Słonecznym warto rozpocząć od Ziemi. To nasz wyznacznik idealnych warunków do życia. Średnia temperatura powietrza wynosi tutaj 16 st. Celsjusza, a mieszanka gazów w atmosferze jest idealna do oddychania.

Ziemia wyróżnia się także optymalnym ciśnieniem atmosferycznym i mało ekstremalną pogodą.

Jeśli na pewnym etapie rozwoju naszej cywilizacji Ziemia okaże się mniej gościnna, warto rozważyć przeprowadzkę na Marsa. Jest to doskonała alternatywa dla naszej planety, oferująca relatywnie łagodne warunki do życia. Ciśnienie atmosferyczne na Marsie jest blisko 100 razy mniejsze niż na Ziemi.

Skład marsjańskiej powłoki gazowej obfituje w dwutlenek węgla, a temperatura powietrza rzadko przekracza 0 st. Celsjusza. Zdecydowanie częściej spotyka się temperaturę na poziomie od -100 do -5 stopni Celsjusza.

Są raczej nikłe szanse na to, abyśmy doświadczyli gościnności któregokolwiek z gazowych gigantów w Układzie Słonecznym. To dlatego, że nie posiadają one stałej powierzchni na której można byłoby stabilnie wylądować. Pozostaje egzystencja w ich atmosferach, co wymaga odpowiedniego przystosowania.

Jowisz i Saturn mają podobny skład atmosferyczny, obfitujący głównie w wodór i hel. Na Jowiszu panuje temperatura na poziomie -108 st. Celsjusza, a na Saturnie -138 st. Celsjusza.

Dwie najdalsze planety Układu Słonecznego również nie są zbyt gościnne. To gazowe giganty pozbawione stałej powierzchni do lądowania. Uran wyróżnia się zielonkawym kolorem tworzonym przez chmury metanu znajdujące się w jego atmosferze. Panuje tam temperatura -195 st. Celsjusza. Znaczną część jego atmosfery także tworzą wodór i hel.

Neptun skład atmosferyczny ma podobny, lecz dodatkowo jest światem wielu ekstremów. Panuje tam najniższa temperatura powietrza (-201 st. C) i najsilniejsze porywy wiatru.

Pierwsza planeta od Słońca jest niemal pozbawiona atmosfery. Jej powierzchnia mocno przypomina podziurawiony kraterami Księżyc. Maksymalna temperatura, której można tam doświadczyć to +430 st. Celsjusza w ciągu dnia i -180 w nocy.

Mimo, że niektórzy nazywają ją siostrzaną planetą Ziemi, to biorąc pod uwagę warunki niezbędne do przetrwania, Wenus jest totalnie nieprzyjazna. Na jej powierzchni panuje temperatura +470 st. Celsjusza, która topi ołów.

Poza tym atmosfera Wenus przesiąknięta jest dwutlenkiem węgla, a ciśnienie atmosferyczne sięga tam wartości 92 razy większej niż na Ziemi.

W górnych warstwach powłoki gazowej unoszą się chmury złożone z kwasu siarkowego, z których pada deszcz o tym samym składzie.