Curiosity znów wierci
Po ponad roku przerwy łazik Curiosity wykonał pierwsze próbne wiercenia skał.
Ostatnie wiercenie wykonane przez łazik Mars Science Laboratory (MSL) “Curiosity” wykonano podczas marsjańskiego dnia (“sol”) 1495. Było to około 20 października 2016 roku. Skałę, którą Curiosity zbadał za pomocą wiertła, nazwano “Sebina”. Wówczas pojawiły się pewne problemy techniczne z mechanizmem wiertła łazika, które nie zostały szybko rozwiązane.
Jak się w kolejnych tygodniach okazało – problem z wiertłem był bardziej skomplikowany. Mechanizm, który wprowadza wiertło głębiej podczas wwiercania się w skałę nie funkcjonuje. Inżynierowie NASA i Jet Propulsion Laboratory (JPL) pracowali nad tym problemem przez ponad rok. Rozwiązaniem problemu okazało się użycie ruchu całego ramienia łazika w trakcie wiercenia. W tej “konfiguracji” wiertło jest w pozycji wysuniętej, co prezentuje poniższe nagranie.
Prawie pięćset marsjańskich soli po poprzednim wierceniu skał przez Curiosity, łazik wykonał kolejne. Te testowe wiercenia nastąpiły podczas sola 1977 (26 lutego 2018). Nowa metoda wiercenia jak na razie nie jest tak precyzyjna jak wcześniejsza. Ponadto, pozostawienie wiertła w pozycji wysuniętej nie pozwala na przesianie wywierconego materiału i przesłanie materiału do instrumentu CHIMRA (Collection and Handling for In-Situ Martian Rock Analysis). Nowa metoda wymaga także innej formy usuwania materiału, który po wierceniu pozostał na wiertle.
Pierwsze, testowe wiercenie zostało nazwane “Lake Orcadie”. Miało ono głębokość około 1 centymetra i służyło określeniu, czy nowa metoda jest wykonalna dla łazika MSL. Później wykonano drugie testowe wiercenie (nazwane “Lake Orcadie 2”). To oraz kolejne testowe wiercenia zostaną następnie przeanalizowane przez instrumenty MSL, m.in. w celu określenia, czy nie dochodzi do zanieczyszczeń wywierconych próbek przez sprzęt łazika.
Łazik aktualnie porusza się po zboczach centralnego wzniesienia krateru Gale – góry o nieformalnej nazwie “Mt Sharp” (oficjalna nazwa Aeolis Mons). Naukowcy spodziewają się, że wraz ze wspinaczką łazika uda się zidentyfikować kolejne warstwy skał, które powstały w różnych erach Czerwonej Planety i przy różnym udziale wody.
