Powstał "niemożliwy" materiał
Szwedzkim naukowcom z Uniwersytetu Uppsala udało się ostatnio stworzyć związek chemiczny nazwany przez nich Upsalitem. Jest to bardzo prosta forma węglanu magnezu, która może pochwalić się rekordową powierzchnią i zdolnością absorpcji cieczy, jednak najciekawsze jest to, że w literaturze naukowej od ponad 100 lat twierdzono, że materiału takiego nie da się wyprodukować.
Szwedzkim naukowcom z Uniwersytetu Uppsala udało się ostatnio stworzyć związek chemiczny nazwany przez nich Upsalitem. Jest to bardzo prosta forma węglanu magnezu, która może pochwalić się rekordową powierzchnią i zdolnością absorpcji cieczy, jednak najciekawsze jest to, że w literaturze naukowej od ponad 100 lat twierdzono, że materiału takiego nie da się wyprodukować.
Zorganizowane formy węglanu magnezu są powszechne w naturze, jednak stworzenie pozbawionej wody, nieuporządkowanej formy tego związku było do tej pory uważane za niemożliwe, co potwierdziły badania prowadzone w Niemczech w latach 1908, 1926 i 1961.
Jednak nie zraziło to Szwedów, którzy już od kilku lat eksperymentowali z produkcją tego związku - przez długi czas bez rezultatu. I jak w przypadku wielu dużych odkryć naukowych przełom przyszedł przypadkiem. Pewnego popołudnia dwa lata temu badacze zmienili nieco parametry wcześniejszych, nieudanych reakcji i przez niedopatrzenie zostawili odczynniki w komorze reakcyjnej na weekend.
Po powrocie do laboratorium ku wielkiemu zdziwieniu znaleziono w jej wnętrzu twardy żel, który po wysuszeniu okazał się być długo poszukiwanym materiałem.
Kolejny rok zajęły analizy i dopracowywanie procesu, podczas gdy część zespołu przeglądała literaturę dotyczącą tematu, co było bardzo problematyczne - jedyne informacje dostępne były tylko w starej pracy doktorskiej w języku rosyjskim.
Wreszcie po dwóch latach od przełomu udało się z pewnością potwierdzić - zsyntetyzowano materiał, który wcześniej był uważany za niemożliwy do stworzenia. Jednak równie ciekawe jak sam fakt jego powstania były jego właściwości - okazało się bowiem, że posiada on największą powierzchnię spośród węglanów berylowców (800 metrów kwadratowych na gram), a do tego posiada unikalną strukturę w skali nano - pokryty jest nanoskopijnymi porami. A dzięki tym właściwościom powinno dać się bez problemu znaleźć dla niego zastosowania w najróżniejszych dziedzinach życia - od kontrolowania wilgotności powietrza przy produkcji elektroniki, przez lepsze usuwanie chemicznych wycieków aż po na przykład garnki.
Źródło:
