Malowidła olbrzymów z epoki lodowcowej pomogą rozwikłać zagadkę

Jak dowodzą specjaliści, którzy przebadali dwa prehistoryczne stanowiska archeologiczne w kolumbijskiej Amazonii, człowiek zadomowił się na tym obszarze około 13 000 lat temu. Analizując kolejne poziomy gleb, ustalono, że ludzkie osady mają bardzo długą historię. Jednocześnie ujawniono, że dawni mieszkańcy zaczęli tworzyć sztukę naskalną ponad 10 000 lat temu, natomiast rolnictwo pojawiło się tutaj około 8 000 lat później.

Jak mówi prof. Mark Robinson z University of Exeter: - Zaludnienie Ameryki Południowej stanowi jedną z największych migracji w historii ludzkości, ale ich przybycie do biomu Amazonii zostało słabo poznane. Jednak nasze ostatnie wykopaliska pomagają wypełnić tę lukę, nie tylko datując ich przybycie na dużo wcześniej, niż wcześniej sądzono, ale także dostarczając nowatorskiego wglądu w ich życie i trajektorie historyczne w holocenie.

W 2017 i 2018 roku naukowcy odkryli w regionie Serranía La Lindosa w Amazonii dwa tzw. schroniska skalne. Właśnie tutaj odnaleziono jedną z największych na świecie kolekcji prehistorycznej sztuki naskalnej - łączna długość ścian, na których widnieją malowidła, wynosi aż 13 km.

Pradawne naskalne obrazy zostały namalowane czerwoną ochrą i przedstawiają zadziwiające wielkie zwierzęta, które należały do wymarłej już megafauny. Stwory te, takie jak gigantyczne leniwce, czy mastodonty zamieszkiwały ten obszar w epoce lodowcowej.

Naukowcy w swoich najnowszych badaniach przeanalizowali poszczególne poziomy prehistorycznej gleby pod względem m.in. zawartości węgla drzewnego, narzędzi kamiennych, czy różnego typu odpadków antropogenicznych.

Dzięki tym badaniom udało się ujawnić cztery fale aktywności człowieka. Pierwsza odpowiada późnemu plejstocenowi i wczesnemu holocenowi, czyli 12 600 - 10 000 lat temu. W poziomach gleby z tego okresu odnaleziono dowody na mielenie czerwonej ochry, co z kolei wskazuje na istnienie praktyki malowania ścian.

- We wszystkich schroniskach skalnych znajdują się malowidła w kolorze ochry z najwcześniejszych zasiedleń, co wskazuje, że ci pionierzy również rejestrowali i nadawali sens temu nowemu światu, który napotkali - wyjaśnia dr Jo Osborne. Naukowcy piszą w swoim artykule naukowym, że pierwotne malowidła: "mogą równie dobrze udokumentować początki amazońskiej kosmowizji oraz sposób postrzegania i życia w świecie".

W trakcie badań dokonano także analizy kości zwierząt, które odnaleziono na stanowiskach archeologicznych. Okazało się, że dawni mieszkańcy tego regionu na co dzień jedli kapibary, piranie, krokodyle, węże i żółwie.

Kolejne fazy osadnictwa przypadają na wczesny i środkowy holocen (9 500- 5 900 lat temu), na początek późnego holocenu (4 100 - 3 700 lat temu) i późny holocen (3 000- 300 lat temu). Dopiero w warstwach datowanych na późny holocen naukowcy odnaleźli urodzajną glebę uprawianą przez dawnych rolników.

Jednocześnie badacze natknęli się pewną zagadkę. Otóż na około 2000 lat (od 6 000 do 4 000 lat temu) "skalne schrony" zostały opuszczone. Jak piszą naukowcy: "Przyczyna tego porzucenia jest obecnie niejasna". Jednocześnie zwracają oni uwagę, że podobne opuszczenia siedlisk były powszechne w innych miejscach Amazonii w tym okresie. Nie wiadomo, co zmusiło dawnych mieszkańców do porzucenia swoich domów, w których mieszkali przez setki lat.

Jak dodają specjaliści: "Wyjątkowa liczba schronisk skalnych znalezionych w regionie i świadczących o zamieszkiwaniu przez ludzi sugeruje, że obszar ten był atrakcyjnym krajobrazem dla grup zbieraczy, mieli stąd dostęp do lasów tropikalnych zdominowanych przez palmy, a także do sawann i zasobów rzecznych".

Wyniki badań zostały opublikowane w prestiżowym międzynarodowym czasopiśmie naukowym Quaternary Science Reviews.

***

Bądź na bieżąco i zostań jednym z 90 tys. obserwujących nasz fanpage - polub Geekweek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!