Rahim: Ogrodnik to aktor totalny, ale bałem się, że tego nie udźwignie

Obejrzeliśmy wersję niepokolorowaną, bez wgranych offów i w pięciu procentach inaczej zmontowaną. Ale to generalnie było to. To był ten film. Czuliśmy się zestresowani. Nasza wyobraźnia podsuwała nam wizje klęski. Jeżeli okazałoby się, że film jest spieprzony, to na tym etapie nie byliśmy w stanie już nic poprawić. A co, jeżeli nas źle zagrali? A co, jeżeli cała opowieść nie działa? Zaczęliśmy oglądać. Trochę się śmialiśmy, trochę nas to bawiło, ale ostatnie sceny "Jesteś Bogiem" skończyliśmy w absolutnej ciszy - wspomina w Sebastian "Rahim" Salbert w książce "Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia".

"Maciek, k***! Coś ty tu napisał? W moim domu nie godajom po ślonsku! Byłem wściekły" - opowiada o filmie biograficznym "Jesteś Bogiem" Rahim
"Maciek, k***! Coś ty tu napisał? W moim domu nie godajom po ślonsku! Byłem wściekły" - opowiada o filmie biograficznym "Jesteś Bogiem" Rahimmateriały prasowe

Trudno znaleźć w Polsce kogoś, kto nie słyszał nazwy Paktofonika. Kiedy w 2012 roku do kin trafił film biograficzny o historii legendarnego trio, "Jesteś Bogiem", całe pokolenia przypomniały sobie o ludziach, którzy współtworzyli w naszym kraju scenę rapową. Nie ma na niej nikogo, kto wiedziałby kim jest Magik, Fokus i Rahim. Ten ostatni do spółki z Przemkiem Corso postanowił podzielić się swoimi wspomnieniami w książce współtworzonej z Przemkiem Corso. Historiami o Paktofonice, Pokahontaz, wytwórni MaxFloRec czy wreszcie o "Jesteś Bogiem". O wielkim sukcesie i wyboistej drodze, która do niego prowadziła. Szczerze i bez ogródek, tak jak ma to w zwyczaju.Fragment pochodzi z książki Sebastiana "Rahima" Salberta i Przemka Corso "Rahim. Ludzie z tylnego siedzenia", która nakładem Wydawnictwa SQN ukazała się 17 listopadaEj, Rahim! A ty w ogóle lubisz ten film? W sensie "Jesteś Bogiem"? Jasne, że tak. Bardzo go lubię. Bardzo się go jednak bałem. Bałem się go już na poziomie scenariusza. Pamiętam, jak dostałem tekst od Maćka, przeczytałem dwie pierwsze strony i powiedziałem mniej więcej tak: - Maciek, k***! Coś ty tu napisał? W moim domu nie godajom po ślonsku! - Byłem wściekły. Maciek pokonał mnie swoim stoicyzmem. - Rahim, spokojnie - odparł niewzruszenie. - To film fabularny. Musisz tak do tego podejść.

I zgrzytając zębami, przeczytałem tekst od deski do deski; wtedy po raz pierwszy zrozumiałem, czym tak naprawdę jest konstrukcja filmu fabularnego i dlaczego trzeba iść na kompromisy. - Maciek, to jest zajebiste. To dobra historia - przyznałem. Kiedy wyłączyłem krytycyzm i dałem się porwać samej historii, wszystko nagle zrozumiałem. Musiałem przestać traktować siebie jako punkt odniesienia i zacząć patrzeć na bohaterów jak na elementy historii. Bo chodziło o dobrze skonstruowaną opowieść. Jakby tego było mało, naszą trójkę zagrało trzech genialnych aktorów młodego pokolenia: Marcin Kowalczyk, Tomek Schuchardt i Dawid Ogrodnik. To zasługa Leszka Dawida, bo ich wybrał, oraz Maćka Pisuka, bo on wybrał Leszka.

Ale to Maciek najwięcej przecierpiał, najwięcej się napracował, to on w zasadzie niósł ten krzyż na Golgotę, ale też od początku miał rację. Dobrze, że mu zaufaliśmy. Rozumiecie teraz trochę lepiej, jak rzeczy w życiu są ze sobą powiązane? Również pracowałem przy "Jesteś Bogiem" - spędziłem mnóstwo czasu nad ścieżką dźwiękową do filmu. Sporo godzin przegadałem również z aktorami, bo każdy chciał mnie podpytać o różne rzeczy związane z tą historią. Co zrobił Fokus? A jak Magik zareagował? A co ty na to? A jak było naprawdę?

Przemek Corso i Rahimmateriały prasowe

Pracowali bardzo ciężko i pragnęli to zrozumieć, wczuć się w całą historię. Chcieli wiedzieć, kim byli ludzie, których mają zagrać, co doprowadziło do sytuacji, które zostały opisane w scenariuszu. Najwięcej czasu - co wydaje się oczywiste - pracowałem z Dawidem Ogrodnikiem, który miał zagrać Sebastiana Salberta. Szczerze? Na początku Ogrodnik kompletnie mi nie pasował do tej roli. W końcu znałem Sebastiana całe swoje dotychczasowe życie i miałem wrażenie, że Dawid kompletnie go nie przypomina. W dodatku rapował najsłabiej z całej trójki głównych aktorów. Pewnie jednak traktowałem to wtedy zbyt osobiście. Czas miał zweryfikować moje wrażenia.

Dojeżdżałem do studia w Warszawie podczas nagrywania offów do filmu i "rapowanek" w wykonaniu aktorów. Marcin Kowalczyk, który zagrał Maga, radził sobie zdecydowanie najlepiej i dało się wyczuć, że to jego muza, że tego słuchał, że to było dla niego ważne. Dawid Ogrodnik z kolei po prostu uczył się być mną, ale nie miał z rapem kompletnie nic wspólnego. Pewnego dnia pojawił się w studiu - a przygotowywał się już wtedy do roli w filmie "Chce się żyć" - i siedział na krześle z podkurczonymi rękoma, wyglądając, jakby miał porażenie mózgowe. Pamiętam, w jakim byłem wtedy szoku.

- Ej, Dawid, proszę cię - zagadnąłem go. - Jesteśmy tu i teraz. Robimy nasz film. Jesteś Rahimem - zmieszał się lekko i na moich oczach przepoczwarzył się w Dawida Ogrodnika, a w zasadzie jego wersję gotową do pracy. Nie trwało to długo. Szybko znowu podkurczał ręce, jakby robił to mimowolnie. Odruchowo. - Dawid! Ej!

I tak w kółko. W życiu nie widziałem kogoś takiego jak on. To aktor totalny. Ale z rapem radził sobie nie najlepiej. Pamiętam pewną rozmowę z Leszkiem Dawidem na ten temat. - Jest przypał - poinformowałem go. - Dawid nie potrafi rapować, chyba tego nie udźwignie. Wypada z rytmu. Może trzeba będzie mu podłożyć wokal... Sam nie wiem.Pamiętam spojrzenie Leszka. "Rahim, daj mu szansę. Zobaczysz. Poświęć mu czas". I co? I Ogrodnik to udźwignął. Jasne, że udźwignął. Leszek miał rację. Jak zawsze zachowywał spokój, cierpliwie wszystkich wysłuchiwał i jako reżyser podejmował dobre decyzje. Kiedy wszystko buzowało, wchodził Leszek, rozładowywał napięcie i nagle się okazywało, że wszystko można zrobić. Fokus, Leszek Dawid i ja mieliśmy kolaudację - komisyjny odbiór filmu - w kinie Kosmos w Katowicach.

Obejrzeliśmy wersję niepokolorowaną, bez wgranych offów i w pięciu procentach inaczej zmontowaną. Ale to generalnie było to. To był ten film. Czuliśmy się zestresowani. Nasza wyobraźnia podsuwała nam wizje klęski. Jeżeli okazałoby się, że film jest spieprzony, to na tym etapie nie byliśmy w stanie już nic poprawić. A co, jeżeli nas źle zagrali? A co, jeżeli cała opowieść nie działa? Zaczęliśmy oglądać. Trochę się śmialiśmy, trochę nas to bawiło, ale ostatnie sceny "Jesteś Bogiem" skończyliśmy w absolutnej ciszy.

"Moja mama powiedziała, że widziała w tym filmie mnie z tamtych lat. Przełknęła nawet to, że w rzeczywistości nie mówiła gwarą. Ruchy, zachowania, gesty na ekranie – wszystko odtworzone. Wszystkich można oszukać, ale matki nie oszukasz"materiały prasowe

Nie wiem, jak opisać tę ulgę, ale to było to. Film się udał i okazał się k***sko dobry. Na premierze "Jesteś Bogiem" podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni dostaliśmy tak długie owacje, że aż nie mogłem w to uwierzyć. A Dawid Ogrodnik? Zgarnął nagrodę za wcielenie się w rolę Sebastiana Salberta. Nieprawdopodobne, nie?

To patrzcie na to. Oto lista nagród zdobytych przez film podczas 37. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni:

- Nagroda za debiut reżyserski lub drugi film;- Nagroda za drugoplanową rolę męską (Dawid Ogrodnik);

- Nagroda za drugoplanową rolę męską (Tomasz Schuchardt);

- Nagroda za debiut aktorski (Marcin Kowalczyk);

- (Nagroda) Wschodząca Gwiazda Elle (Marcin Kowalczyk);

- Nagroda Internautów Wirtualnej Polski;

- Nagroda dziennikarzy za "oryginalne przedstawienie autentycznej historii artysty, osadzonej we współczesnej kulturze młodzieżowej".

Oficjalna prapremiera "Jesteś Bogiem" odbyła się w Katowicach. Pojawiło się dużo dziennikarzy, byli członkowie ekipy, ale również nasze rodziny, bliscy, przyjaciele, ludzie z tamtych lat. Kiedy po zakończonym seansie usłyszeliśmy z Fokusem od ludzi, którzy znali nas całe życie, że widzieli w tym filmie nas, a często tym słowom towarzyszyło szczere wzruszenie, to mieliśmy już pewność, że film się udał.

Chodziło o odbiór wśród ludzi, którzy wyczuliby nawet najdrobniejszy fałsz - w sensie emocjonalnym oczywiście, a nie narracyjnym, bo jak już wspominałem, film fabularny rządzi się swoimi prawami. Nie wierzycie? Moja mama powiedziała, że widziała w tym filmie mnie z tamtych lat. Przełknęła nawet to, że w rzeczywistości nie mówiła gwarą. Ruchy, zachowania, gesty na ekranie - wszystko odtworzone. Wszystkich można oszukać, ale matki nie oszukasz.

Cholerny Dawid Ogrodnik, nie?

materiały prasowe
materiały prasowe
Masz sugestie, uwagi albo widzisz błąd?
Dołącz do nas