Mózgi ważek pozwolą ulepszyć systemy obrony przeciwrakietowej
Naukowcy twierdzą, że analiza możliwości mózgu tych niezwykłych owadów pozwoli znacznie poprawić dokładność i szybkość działania systemów antyrakietowych. Chcecie wiedzieć, w jaki sposób? Przeczytajcie.
Badacze z Sandia National Laboratories przyglądają się obecnie popularnym ważkom w poszukiwaniu wskazówek do rozwoju mniejszych, ale bardziej skutecznych systemów obrony przeciwrakietowej. Po replikacji mózgu tego owada na komputerowy algorytm, celem jest stworzenie systemów przechwytujących dużo szybciej namierzających cel i o znacznie wyższym wskaźniku skuteczności. A że ważki są na naszej planecie od jakichś 325 milionów lat i od tego czasu nie zmieniły się za bardzo, to coś musi być na rzeczy.
Jednym z powodów, dla których im się to udało jest fakt, że choć my najczęściej kojarzymy je z sielankowym letnim klimatem, to tak naprawdę są nadzwyczajnymi drapieżnikami ze skutecznością na poziomie 95%, kiedy już wybiorą cel. Wszystko za sprawą wspomnianego mózgu, który na pozór wydaje się bardzo prosty, wręcz prymitywny, ale jest w stanie wykonywać niezwykle szybko bardzo skomplikowane obliczenia. Kiedy ważka podąża za swoją ofiarą w locie, tak naprawdę wcale jej nie goni, ale przewiduje, gdzie znajdzie się jej cel i kalkuluje prosty kurs, podczas gdy cel kluczy i myli trop.
Jest to tym bardziej imponujące, że ważki nie mają percepcji głębi, więc naukowcy uznali, że muszą bliżej przyjrzeć się sprawie. Za pomocą inżynierii odwrotnej przenieśli zachowanie prawdziwej ważki na cyfrową symulację, duplikując mózg insekta jako sieć neuronową - udało się tego dokonać z dużą dokładnością, co ma niebagatelne znaczenie, bo ważki potrafią reagować w czasie 50 milisekund albo sześć razy szybciej niż mrugnięcie ludzkiego oka. Dlatego też naukowcy wierzą, że teraz uda się stworzyć mniejsze, lżejsze, wymagające mniej energii i skuteczniejsze systemy antyrakietowe.
Co więcej, algorytm ważki może pozwolić również przechwytywać mniej przewidywalne hipersoniczne pociski albo pokazać nam, jak kalkulować przechwyty, wykorzystując do tego mniej skomplikowane sensory. Naukowcy przyznają wprawdzie, że są pewne fundamentalne różnice między ważkami i pociskami, jak na przykład prędkość, więc ostatecznie ich praca może nie znaleźć militarnego zastosowania, ale jak sami twierdzą, z pewnością przysłuży się sztucznej inteligencji i oprogramowaniu, np. do samojezdnych pojazdów.
Źródło: GeekWeek.pl/
