Pierwszy na świecie petabajtowy dysk może być wykonany ze szkła

IDC przewiduje, że do 2025 roku świat wyprodukuje 175 zettabajtów (ZB) danych, napędzany przez zapotrzebowanie na wideo wysokiej rozdzielczości i rosnące sieci Internetu Rzeczy. To blisko sześć razy więcej niż w 2018 roku, a to i tak dopiero początek, bo według szacunków przed końcem dekady liczby będą przyprawiały o zawrót głowy. Co prawda tylko ułamek z nich będzie wymagał przechowywania, ale nawet w takiej sytuacji obecne rozwiązania mogą nie wystarczyć: - Wierzymy, że ludzki apetyt na przechowywanie zmusi naukowców do spojrzenia na zupełnie inne rodzaje materiałów - tłumaczy Waguih Ishak z Corning Research and Development Corp. I nic dziwnego, skoro obecnie największe dyski twarde mogą się pochwalić pojemnością w okolicach 20 TB.

Oznacza to, że inżynierowie muszą ostro wziąć się do pracy i zaproponować rozwiązania na miarę potrzeb - jednym z nich wydają się dyski wykorzystujące przeźrocze ze szkła kwarcowego, jak choćby te zaprezentowane w listopadzie ubiegłego roku przez Microsoft w ramach jego Project Silica. Mówimy tu o konstrukcjach mierzących 75 x 75 x 2 mm, które są w stanie przechowywać do 75,6 GB danych. Co więcej, chociaż w grę wchodzi szkło, to testy wykazały nadzwyczajną odporność na kiepskie traktowanie. Zespół próbował nośnik utopić, wkładał do mikrofalówki, rozmagnesowywał, gotował w wodzie, szorował wełną stalową i piekł w temperaturze 260℃ - dane pozostały nienaruszone i można je było normalnie odczytać.

Oparte na nich nowoczesne magazyny danych byłyby więc w stanie przetrwać wiele katastrof naturalnych i nie tylko, jak pożary, powodzie, trzęsienia ziemi, przeładowania, przerwy w dostawie prądu czy ingerencja pola magnetycznego, a do tego zajmują zdecydowanie mniej miejsca. Brzmi przyszłościowo? No jasne, dlatego pomysł spodobał się również innym producentom i w czerwcu tego roku CEO Seagate, John Morris, potwierdził, że jego dział badawczo-rozwojowy również pracuje nad rozwiązaniem wykorzystującym szkło do przechowywania danych. Tyle że nośniki ze szkła wciąż mają dużo problemów, a jednym z najważniejszych wydaje się fakt, że obecnie pozwalają tylko na jednokrotny zapis danych, a następnie ich odczyt, więc nie są jeszcze tak funkcjonalne jak stosowane obecnie rozwiązania do wielokrotnego zapisu i odczytu.

Naukowcy są jednak dobrej myśli: - Jestem przekonany, że to kwestia dekady i zobaczymy zupełnie nowy rodzaj nośników, które przyćmią wszystko, co znamy obecnie. I jestem szczerze przekonany, że czyste materiały, jak szkło kwarcowe, odegrają w tym ogromną rolę - dodaje cytowany wcześniej Waguih Ishak. Niemniej wyzwania są i nie da się ich nie zauważyć, np. proces zapisywania jest wciąż zawodny i trudny do powtórzenia, a do tego trudno zminimalizować potrzebny na to czas - z odczytem też nie jest lekko, bo do gry wchodzą wtedy polaryzacja fali, nagrywanie aparatem, a także algorytmy maszynowego uczenia, które analizują obrazy i tłumaczą je na dane. Mówiąc krótko, potencjał jest ogromny, ale pracy i przeszkód jest jeszcze więcej i z pewnością nie mówimy o rozwiązaniu, które zobaczymy w najbliższej przyszłości.

Źródło: GeekWeek.pl/ieee