Jądro Ziemi przecieka
Najnowsze wyniki badań sugerują, że z jądra Ziemi mogą wyciekać ciężkie izotopy żelaza. Niestety, to jedynie spekulacje, bo nie mamy pojęcia, co tak naprawdę dzieje się w centrum naszej planety.
Żaden człowiek nigdy nie przebił się przez skorupę ziemską, ani nie dokopał się wystarczająco głęboko, by przeniknąć przez płaszcz skalny naszej planety, nie mówiąc już o ciekłym jądrze z żelaza. Nie mamy pewności, jakie interakcje zachodzą we wnętrzu Ziemi, choć mamy pewne przypuszczenia.
Jądro Ziemi znajduje się tak głęboko, że naukowcy mogą jedynie tworzyć modele teoretyczne, które rzucają nowe światło na niektóre zagadki.
Najnowsze badania sugerują, że stopione jądro Ziemi może w rzeczywistości przeciekać do górnego płaszcza, który jest o ponad tysiąc stopni chłodniejszy. To by oznaczało postęp w trwającej od dziesiątek lat debacie, czy jądro i płaszcz wymieniają się ze sobą materiałem.
Ziemskie pole magnetyczne i jego prądy elektryczne potwierdzają, że we wnętrzu jest dużo żelaza. Co więcej, próbki skał wydostających się z płaszcza na powierzchnię również zawierają duże ilości żelaza, co oznacza, że materiał ten pochodzi aż z jądra. Aby dowiedzieć się, czy jest to możliwe, naukowcy z Uniwersytetu Aarhus w Danii, opracowali model pokazujący, jak izotopy żelaza przemieszczają się między obszarami o różnych temperaturach pod wysokim ciśnieniem. Wyniki potwierdzają, że izotopy żelaza mogą migrować z gorącego jądra Ziemi.
- Jeżeli to prawda, oznacza to, że możemy lepiej zrozumieć interakcje między jądrem a płaszczem. Może nam to pomóc zinterpretować obrazy sejsmiczne w głębokim płaszczu i pozwolić modelować, do czego dochodzi między warstwami Ziemi - powiedział Charles Lesher, geolog z Uniwersytetu Aarhus.
Wykorzystując symulacje komputerowe, naukowcy byli nawet w stanie pokazać, jak materiał z jądra może dotrzeć aż na powierzchnię Ziemi. Ciężkie izotopy, jak te znalezione na Samoa i Hawajach w zasadzie uderzają w gorącą smugę płaszcza, co jest oznaką nieszczelnego jądra Ziemi. Znaleziono m.in. izotopy wolframu, które wydostały się na powierzchnię w ciągu ostatnich 2,5 mld lat. Podobnie może być z izotopami żelaza.
Nie wiadomo, jakie konsekwencje ten wyciek może mieć dla naszej planety w dłuższej perspektywie.
