LightSail-1 rozłożył żagiel

Ciśnienie wywierane przez fotony odbijające się od żagla jest znikome, aczkolwiek stałe, dzięki czemu satelita może rozwinąć naprawdę duże prędkości. W przyszłości ten rodzaj napędu może zrewolucjonizować sposób w jaki sondy eksploracyjne będą przemierzać nasz Układ Słoneczny.

Projekt organizacji Planetary Society zaowocował stworzeniem satelity standardu CubeSat 3U, który został zbudowany przez Stellar Exploration Inc. i był testowany przez Ecliptic Enterprises Corporation. Cały projekt ma na celu zbadanie działania mechanizmu otwierania mylarowego żagla o powierzchni 32 m2 w przestrzeni kosmicznej, oraz prześledzenie faktycznej wydajności napędzania satelity światłem słonecznym.

Start LightSail-1 nastąpił 20 maja, jako ładunek drugorzędny przy locie wojskowego mini-promu X-37B. Początek misji nie był udany: wskutek błędu w oprogramowaniu satelita zamilkł. Dopiero po ośmiu dniach od startu zdarzył się reset komputera pokładowego i udało się nawiązać kontakt z satelitą. Rozpoczęło się przygotowanie do uwolnienia żagla słonecznego.

Pierwszego czerwca satelicie udało się przesłać testowe obrazy, pokazujące wnętrze LightSail-1. Wówczas planowano rozłożenie żagla na 3 czerwca. Niestety, znów wystąpiły kłopoty z łącznością, które się udało rozwiązać dopiero 6 czerwca. Dzień później rozpoczęło się rozkładanie żagla. Operacja zakończyła się sukcesem i rozpoczęła się faza naukowa misji LightSail-1.

Jeśli testy zostaną zakończone sukcesem, to w 2016 roku można się spodziewać startu jeszcze ambitniejszej misji. Na orbitę ok. 700 km zostanie wysłany LightSail-2 umieszczony w środku większego satelity, Prox-1. Po rozłączeniu się satelitów Prox-1 uwieczni na zdjęciach moment otwarcia żagla słonecznego, a następnie automatycznie bliży się do LightSail-2 by nawiązać z nim bezpośrednią łączność. Satelity mają zostać wyniesione na orbitę na rakiecie Falcon Heavy firmy SpaceX.

Krzysztof Kanawka