Mieszkanie w kosmosie. Jak się żyje na ISS i jak będzie na Marsie?
Niebawem powiedzenie „świat stoi przed nami” może brzmieć staroświecko. Przed ludzkością stoi bowiem cały Wszechświat i zapewne tam będziemy się kierować - by badać lub kolonizować. Ale jak będzie nam się mieszkać?
Kosmos to ciągle jedna z największych tajemnic, z jaką przychodzi się mierzyć ludzkości. Pomimo tego, że już pół wieku temu byliśmy w stanie postawić stopy na Księżycu, poza Ziemią mieszka zaledwie kilka osób. Mowa oczywiście o Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, gdzie żyją astronauci.
Życie na stacji nie ma wiele wspólnego z tym na Ziemi. Astronauci borykają się z wieloma problemami, jakie przynosi ze sobą brak ciążenia, powietrza i wody. Brak grawitacji ma gigantyczny wpływ na niemalże każdą czynność: począwszy od odżywiania, poprzez prace naukowe, kończąc na potrzebach fizjologicznych. Jak sobie radzą?
Największymi przeciwnikami ludzi w kosmosie są brak tlenu oraz niskie ciśnienie i temperatura, które szybko zabiłyby astronautów. Jest też problem z promieniowaniem kosmicznym i słonecznym, którego nie zatrzymuje atmosfera i magnetosfera. Wewnątrz stacji utrzymywane są odpowiednie warunki, ale na zewnątrz potrzebne jest odpowiednie zabezpieczenie - czyli skafander kosmiczny.
Międzynarodowa Stacja Kosmiczna budowana była etapami, a kolejne moduły powiększały powierzchnię użytkową. Aktualnie stacja podzielona jest na dwie części: rosyjską i "reszta świata". Chociaż na skutek różnych problemów technicznych często Rosjanie muszą korzystać z cudzego, drugiego "pokoju".
Odpowiednio przygotowana konstrukcja zapewnia astronautom odpowiednią temperaturę, a także powietrze do oddychania. Pomieszczenia są specjalnie przystosowane do poruszania się bez grawitacji. Normą są więc wszechobecne uchwyty i poręcze, a większość elementów jest zabezpieczona, aby astronauci nie ranili się podczas przemieszczania.
- Długość modułu ciśnieniowego: 67 metrów wzdłuż głównej osi
- Długość panelu słonecznego: 73 metry w obu wzdłużnie ustawionych układach
- Masa: 419 725 kilogramów
- Powierzchnia mieszkalna: 388 metrów sześciennych
- Objętość pod ciśnieniem: 916 metrów sześciennych
- Wytwarzanie energii: 8 paneli słonecznych zapewnia od 75 do 90 kilowatów mocy
- Linie kodu programistycznego zapewniającego działanie Stacji: około 1,5 miliona
Kiedy już udało się przystosować warunki, które pozwalają na funkcjonowanie na ziemskiej orbicie, trzeba było pomyśleć o regularnym zaopatrzeniu Stacji. Podstawą jest oczywiście żywność. Ze względu na ograniczone pojemności luku bagażowego w statkach kosmicznych, wysyłane są osobne loty typu cargo, które dostarczają wszystko, co niezbędne: żywność, leki, a także materiały i narzędzie do prowadzenia badań w kosmosie.
Oczywiście co jakiś czas zdarzają się awarie na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, dlatego niezbędne jest dostarczanie części zamiennych. W ostatnich latach loty z zapasami NASA wykonuje we współpracy z prywatną firmą Elona Muska, SpaceX, który wygrał przetarg na takie transporty. Znacząco to ułatwiło komunikację pomiędzy Ziemią a Międzynarodową Stacją Kosmiczną, a stworzenie statku wielokrotnego użytku - obniżyło koszty takich misji.