Nanocząsteczki do połknięcia ułatwią dystrybucję leków w organizmie
Nanocząsteczki przenoszące leki do konkretnych miejsc w organizmie to przyszłość medycyny. Niestety, aby zadziałały muszą zostać wstrzyknięte dożylnie. Teraz naukowcom udało się stworzyć nanocząsteczki, które mogą być przyjmowanie doustnie.
Zespół naukowców z MIT i Brigham and Women's Hospital (BWH) opisał sposób użycia nanocząsteczek w celu dostarczenia myszom insuliny drogą pokarmową. Są one pokryte przeciwciałami współpracującymi z układem pokarmowym. Co ciekawe, innowacyjne nanocząsteczki mogą współdziałać praktycznie ze wszystkimi rodzajami leków.
"Jeżeli jesteś pacjentem i masz wybór, to jest on prosty. Pacjenci zawsze wolą leki, które można przyjmować doustnie" - powiedział Robert Langer z MIT.
Naukowcy prowadzą obecnie różnego rodzaju badania nad nanocząstkami, które są nośnikami leków lub siRNA, czyli molekuł RNA wyciszających ekspresję genów. By przeniknąć z przewodu pokarmowego do krwiobiegu, nanocząsteczki najpierw muszą pokonać ochronną warstwę komórek nabłonkowych.
"Głównym problemem jest próba sprawienia, by nanocząsteczki przedostały się przez barierę nabłonka. Gdy komórki tworzą taką barierę, łączą się ściśle ze sobą jak cegły" - powiedział Omid Farokhzad, szef Laboratorium Nanomedycyny i Biomateriałów w Brigham and Women's Hospital.
Naukowcy zauważyli, że przeciwciała łączą się z receptorami FcRN na komórkach, dzięki czemu przenikają do krwiobiegu. Eksperymentalne nanocząsteczki zostały pokryte białkiem Fc, które łączy się z receptorem FcRN. Po połknięciu leku, proteina Fc łączy się z FcRN i przedostaje do krwiobiegu, zabierając ze sobą nanocząsteczkę. Molekuły wykonane z biokompatybilnego materiału PLA-PEG mogą zawierać naprawdę duże dawki leków.
Badania przeprowadzone na myszach potwierdziły, że doustnie podawane nanocząsteczki pokryte Fc trafiają do układu krwionośnego 11-krotnie częściej niż rozwiązania bez proteiny. W ten sposób można podać wystarczająco dużo insuliny do obniżenia poziomu cukru we krwi.
Uczeni wierzą, że w podobny sposób uda się opracować nanocząsteczki przenikające przez inne przeszkody, np. barierę krew-mózg lub krew-łożysko.
