Zamek, szpital, las. Najbardziej przerażające miejsca w Polsce

Chodzenie po opuszczonych miejscach potrafi zapewnić dreszczyk emocji, ale można to podkręcić, odwiedzając budynki i ruiny, które już same z siebie budzą niepokojące skojarzenia. Nie chodzi tyle o to, czy ktoś może nas złapać na chronionym terenie (tam oczywiście nie polecamy eksplorować), ale o to, czym te budynki są... albo raczej były, kto w nich mieszkał i jaką aurą nasączył ich ściany. Masz już dość przesłodzonych widoczków i na jesień chcesz się poczuć jak w horrorze albo powieści gotyckiej? Sprawdź te najstraszniejsze miejsca w Polsce.

Zakład Psychiatryczny we wsi Owińska w woj. wielkopolskim położony jest zaledwie ok. 8 km na północ od granicy Poznania. Zbudowali go Niemcy w 1838 r. Pod nazwą "Provinzial-Irren-Heilanstalt zu Owinsk" funkcjonował do 1929 r., kiedy przejęli go Polacy. Był to jeden z najnowocześniejszych publicznych szpitali psychiatrycznych w tamtych czasach, a przed wojną planowano jego rozbudowę i wykorzystanie jako placówkę badawczą dla Polskiego Instytutu Badań Dziedziczności. Tragiczne wydarzenia z 1939 roku pokrzyżowały jednak te plany.

Kiedy do Polski wkroczyli Niemcy, już w listopadzie 1939 roku wymordowali wszystkich 1100 pacjentów zakładu. Niektórych zabili na miejscu, a resztę wywieźli do lasu pod Obornikami oraz Fortu VII w Poznaniu i tam dokonali zbrodni poprzez rozstrzelanie lub zagazowanie. Co ciekawe, to właśnie w KL Posen hitlerowscy zbrodniarze po raz pierwszy użyli gazu do uśmiercania cywilów - pacjenci psychiatryczni z Owińsk było jego pierwszymi ofiarami. Szpital stał się następnie obozem koncentracyjnym. Stacjonowało tam SS oraz oddział Arbeitslager Treskau aż do 1945 roku.

Po wojnie w ocalałych budynkach kompleksu urządzono młodzieżowy zakład wychowawczy (1952-1993). Obecnie jest w rękach prywatnego właściciela, który nie kwapi się do remontu i od ponad 30 lat budynki stoją puste... Ale czy na pewno? Niszczejące zabudowania stały się celem wycieczek fanów urbexu. Według relacji świadków w pobliżu szpitala można dostrzec przemykające cienie przypominające ludzkie postaci, a nocą podobno w niektórych oknach zapalają się światła, słychać kroki, szepty, pojękiwania czy nawet płacz dzieci. Wszystkie te legendy wraz z historią pełną bólu i cierpienia sprawiają, że szpital w Owińskach uważany jest przez niektórych za nawiedzony lub przeklęty.

Miejska legenda głosi, że w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym spotkać można duchy i nawet w jego okolicy dochodzi do zjawisk paranormalnych, takich jak niewytłumaczalne przerwy w dostawie prądu. Ile w tym prawdy? Może warto wybrać się do Owińsk i sprawdzić samemu.

Zamek Ogrodzieniec na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej zasłynął m.in. z nawiedzających go duchów Czarnego Psa i Białej Damy. Budowle na szczycie Górze Zamkowej w XIV-XV w. wzniósł ród Włodków Sulimczyków. Jak przystało na zamek, ma on cechy fortyfikacyjne. Obiekt ten leży na Szlaku Orlich Gniazd i jest oficjalnie dostępny do zwiedzania.

Zamek powstał w miejscu wcześniejszych umocnień pamiętających jeszcze czasy Bolesława Krzywoustego. Włodkowie herbu Sulima władali nim przez prawie 100 lat, a przez kolejne wieki przechodził z rąk do rąk, aż w 1944 roku został znacjonalizowany. Prace konserwatorskie zakończyły się w 1973 roku.

Zamek Ogrodzieniec w Podzamczu (woj. śląskie) stał się słynny jako plener filmowy. Tu kręcono sceny Janosika (1973), Rycerza (1980), Zemsty (2001) i netflixowskiego Wiedźmina (2019), a nawet wstawki do albumu koncertowego Iron Maiden - Live After Death (1984). Budowla jest też interesująca pod kątem strasznego urbexu za sprawą legend o duchach.

Na zamku Ogrodzieniec straszyć ma nocą Czarny Pies, ciągnący za sobą łańcuch. To jakoby duch Stanisława Warszyckiego, okrutnego władcy zamku z XVII w. Tam też pojawiać się ma Biała Dama, duch Olimpii Bonarówny, córki burgrabiego Seweryna Bonera, która rzuciła się z wieży zamkowej, dowiedziawszy się, że jej ukochany także odebrał sobie życie po otrzymaniu fałszywego listu od jej ojca, który sprzeciwiał się ich związkowi. Dziś te scenki z duchami odgrywane są przez animatorów w ramach zorganizowanych przedstawień "Wieczory z Duchami". Warto jednak sprawdzić nocą, czy te legendy są prawdziwe.

Kombinat DAG Alfred Nobel Krzystkowice w Nowogrodzie Bobrzańskim (woj. lubuskie) rozpościera się na terenie 35 km², jednak część tych terenów należy do jednostki wojskowej oraz zakładu karnego, przez co jest niedostępna dla zwiedzających. Fabrykę amunicji postawili tu Niemcy ok. 1939 roku, jednak z powodu braków w dokumentacji nie są znane wszystkie szczegóły. Wiadomo natomiast, że była to filia koncernu chemicznego IG Farben. Teren ten był ściśle strzeżony. Mieściły się tam bloki mieszkalne, komenda straży pożarnej, kasyna, a nawet sieć kolejowa z rampami przeładunkowymi. W fabryce pracowali głównie więźniowie obozu koncentracyjnego Gross Rosen, którego filia także mieściła się na terenie kombinatu.

Gdy do Polski wkroczyła Armia Radziecka, Niemcy zdemontowali część urządzeń i ewakuowali ludzi. To, co zostało, rozkradli i wywieźli Rosjanie. Do dziś zachowało się wiele budynków kombinatu - głównie o charakterze industrialnym, ale też biurowym. Ruiny są już dość mocno podniszczone. To m.in. wielkie silosy i betonowe konstrukcje, w tym także schrony. Wiele miejsc zdążyło już zarosnąć drzewami, mchem i poszyciem leśnym.

Obiekt w lasach Nowogrodu Bobrzańskiego nie jest uważany za nawiedzony - nie krążą na jego temat legendy o zjawiskach paranormalnych - niemniej jednak może budzić grozę z powodu swojej rozległości, tragicznej historii i klimatu, który kojarzy się z serią gier S.T.A.L.K.E.R. czy też filmem Stalker z 1979 roku. Wiele widoków jest jak żywcem wyjętych z tych dzieł kultury uwielbianych przez fanów mrocznego urbexu.

Kombinat przypomina swego rodzaju strefę, w której porośnięte mchem, betonowe budowle industrialne z poprzedniej epoki otoczone są lasem, a w trakcie eksploracji nietrudno się zgubić - w końcu to ogromny teren. Towarzyszyć nam może przeczucie, że coś czai się za naszymi plecami albo w ciemnych zakamarkach kompleksu.

Są na świecie lasy, w których atmosfera grozy unosi się w powietrzu. Lasy w czarnobylskiej strefie wykluczenia (zonie), las samobójców Aokigahara w Japonii czy fikcyjny Black Hills Forest z serii horrorów The Blair Witch Project (1999-2016), w rzeczywistości Seneca Creek State Park w stanie Maryland) to tylko pierwsze z brzegu przykłady. Okazuje się, że również Polacy mają swoją wersję legendy o wiedźmie z Blair. Do niewyjaśnionych, tragicznych wydarzeń miało dojść w Krakowie.

Według miejskiej legendy w 2001 roku dziewięcioro studentów udało się do Parku Leśnego Witkowice w Krakowie, aby tam świętować nowy rok akademicki. Nikt nie wrócił stamtąd żywy. Grupka miała być po raz ostatni widziana ok. godziny 20:30 przez lokalnego mieszkańca, który miał ostrzec grupę przed niebezpieczeństwem. Ci jednak zignorowali ostrzeżenie i imprezowali dalej. Ostatecznie słuch po nich zaginął. Poszukiwania nie przyniosły efektu i dopiero po kilku miesiącach znajomi studentów znaleźli w lesie zagubiony aparat fotograficzny. Po wywołaniu zdjęć twarze zaginionych były zniekształcone - jak w The Ring (2002). Za studentami miały też być widoczne tajemnicze postacie.

Choć prawdopodobnie to tylko zmyślona historia inspirowana popularnym horrorem (The Blair Witch Project miał marketing godny pozazdroszczenia; wiele osób było przekonanych, że to autentyczny zapis z odnalezionej taśmy, tzw. found footage), to rzeczywiście w lesie w Witkowicach może czaić się coś dziwnego. Legendy mówią o żyjących tam w dawnych czasach czarownicach i pogańskim kulcie, a także o duchach, dziwnych światłach i dźwiękach dobiegających z lasu.

W 2019 roku to "najstraszniejsze miejsce w Krakowie" badali z użyciem nowoczesnego sprzętu badacze zjawisk paranormalnych. Już po kilkudziesięciu minutach jeden z detektorów dał wyraźny sygnał. "Łowcy duchów" stwierdzili jednak, że mogło to być promieniowanie żyły wodnej albo linii wysokiego napięcia. Grupa wyraziła przy tym chęć powrotu na miejsce celem dłuższej eksploracji, a także zachęcała do podjęcia takiej próby nocą - to ponoć wtedy duchy zmarłych są najbardziej skore do kontaktu. Może warto to sprawdzić.

Stary Szpital w Starachowicach (woj. świętokrzyskie) to budynek coraz bardziej popadający w ruinę, do którego można się jeszcze udać przed planowanym wyburzeniem. Jest bowiem plan zbudowania tam osiedla mieszkaniowego - najprędzej w 2026 roku. O obiekcie tym wiadomo, że powstał na początku XX wieku i działał aż do 2009 roku, kiedy to wszystkie oddziały zostały przeniesione do nowego szpitala. Szpital - początkowo jeszcze w Wierzbniku - był jednym z najlepiej wyposażonych w woj. kieleckim. Teraz jednak stoi opuszczony... choć może nie do końca.

Według relacji eksploratorów w starym szpitalu dzieją się dziwne rzeczy. Również ten obiekt odwiedzili badacze zjawisk paranormalnych z grupy "Mystery Hunters", którzy rozstawili swój sprzęt detektorystyczny, aby sprawdzić pogłoski. Jeden z ich detektorów wyposażony jest w diody, które mają jakoby reagować na odpowiedzi "tak" lub "nie" w oparciu o zmiany w polu elektromagnetycznym. Gdy łowcy duchów zapytali, czy ktoś tu teraz z nimi jest, zapaliła się dioda sygnalizująca odpowiedź twierdzącą, co miało świadczyć, że miejsce jest nawiedzone.

Rzekoma obecność duchów była też wzmiankowana w relacjach świadków, którzy mieli tam nocą słyszeć skrzypiące drzwi (co bardziej sceptyczni eksploratorzy tłumaczą efektem przeciągów), odgłosy kroków, krzyki i płacz dzieci. Podobno zaobserwować też można samoistnie przesuwające się przedmioty. Doświadczyli też tego łowcy duchów, których kamera spadła z parapetu na oddziale dziecięcym, gdy w ogóle nie było wietrznie.

Według aktualnych relacji fanów urbexu Stary Szpital w Starachowicach pozostaje łatwo dostępny i brak tam czujek, które mogłyby wezwać ochronę lub policję. Niektórzy donoszą o skrzypiących drzwiach i poczuciu bycia obserwowanym - mimo że nikogo nie ma w pobliżu. Jest szansa zetknąć się z innymi eksploratorami, którzy także pielgrzymują do tego opuszczonego obiektu, który wkrótce ma zniknąć z powierzchni ziemi.