Wydobyli ze starej cegły kapsułę czasu stanowiącą obraz starożytnej roślinności
Z niemal 3000-letniej glinianej cegły naukowcy wyekstrahowali prawdziwy skarb genetyczny. Uzyskali obraz starożytnego życia roślinnego, które kwitło na terenach dzisiejszego Iraku. Jest to swoista kapsuła czasu zawierająca bezcenne informacje o prastarym roślinnym DNA.
Gliniane cegły to stary wynalazek. Pierwsze cegły pojawiły się już w VI wieku p.n.e., jednak ich proces wytwarzania różnił się od współczesnego. Starożytne królestwa Mezopotamii, Egiptu czy Babilonii chętnie wznosiły swoje budowle, korzystając z cegły.
W czasach starożytnych były one produkowane ręcznie, a ich głównymi składnikami były glina, muł oraz ił, czasami dodawano również odchody zwierzęce. Wtedy też nie znano technik wypalania cegły w związku z czym, gotowe kostki układano na słońcu, by naturalnie wyschły i utwardziły. Co za tym idzie, cegła suszona nie mogła się poszczycić taką wytrzymałością jak te wypalane, których produkcja ruszyła już w III wieku p.n.e.
Ta konkretna gliniana cegła, która dostarczyła informacji na temat DNA starożytnej roślinności, liczy 2900 lat. Według znalezionych na niej inskrypcji użyta została do budowy pałacu nieasyryjskiego króla Aszurnasirpala II w mieście Kahlu.
Dzięki temu, że glina nie została wystawiona na bezpośrednie działanie ekstremalnego ciepła ognia, materiał genetyczny w niej zawarty przetrwał przez wieki. Dzięki technologii wykorzystywanej głównie do odzyskiwania DNA z kości zespołowi naukowców udało się zebrać i posegregować DNA z cegły.
Następnie naukowcy porównali sekwencje starożytnego DNA ze współczesnymi zapisami botanicznymi z tego regionu oraz z opisami starożytnych roślin asyryjskich. W ten sposób udało się zidentyfikować 34 różne grupy taksonomiczne roślin, w tym kapustę, wawrzyn, wrzosy i trawy.
Projekt ten otworzył nowe możliwości badania starożytnych przedmiotów, które mogą zawierać w sobie starożytne DNA. Przedmioty z gliny są częstymi znaleziskami, a możliwość wyekstrahowania z nich dodatkowych informacji jest niezwykle obiecująca.
Nie chodzi tutaj tylko o DNA roślin. Akurat w tym przypadku roślinny materiał był najliczniejszy oraz najlepiej zachowany. Jednak inne relikty, wykonane z różnych materiałów mogłyby dostarczyć danych na temat zwierząt czy owadów.
