5 najbardziej widowiskowych wieżowców na świecie

• International High-Rise Award to konkurs, który od 2004 roku nagradza projekty wieżowców z całego świata, które wyróżniają się aspektami wizualnymi, inżynieryjnymi, czy społecznymi.
• Organizatorami konkursu są: miasto Frankfurt, Niemieckie Muzeum Architektury i DekaBank. W jury oceniającym zasiadają światowej klasy architekci, inżynierzy i krytycy sztuki.
• Do konkursu dopuszczone zostały tylko projekty wieżowców mających ponad 100 metrów wysokości. Ważna jest także data zakończenia budowy i oddania wieżowca do użytku. W tej edycji budowle musiały zostać ukończone najpóźniej 1 stycznia 2020 i oddane do użytku 1 czerwca 2020.

Chyba najbardziej niekonwencjonalny projekt wśród finalistów. Mający 156 metrów, wydaje się wręcz łamać prawa fizyki. Jego "chudą" strukturę wymusił teren, który z jednej strony zajmuje autostrada, a z drugiej park. Na niewielkim skrawku w kształcie trójkąta duński architekt, Bjarke Ingels postanowił zbudować wieżowiec, który niejako "rozwija się" z trójkąta w kwadrat. Budowle zaprojektowano tak, aby inżynieryjnie ją skręcać i rozwijać strukturę budynku, zmieniając jej kształt wraz z kolejnymi piętrami. Dzięki tak dynamicznej budowie Vancouver House efektywnie wykorzystuje małą przestrzeń, jednakowo zapewniając odizolowanie od ruchu na autostradzie. Pokazuje to, że na niewielkiej przestrzeni da się zrobić bardzo przyjemne mieszkania, nie upychając mieszkańców w kurnikach.

Europę reprezentuje sieć konstrukcji z Wiednia, cechujące się niezwykłą elastycznością i kładzeniem nacisku na komfort mieszkańców. Cały projekt to 3 wieże o wysokościach 119, 115 i 106 metrów. Wieże są u podstaw połączone specjalnym podium, gdzie zamieszczono sieć restauracji, sklepów i wspólnych miejsc rekreacji. Trzy budowle oparto na różnej geometrii poszczególnych poziomów, dzięki czemu na każdym piętrze mogą powstać zupełnie inne koncepcje. Na jednym może być klasyczny biurowiec, na kolejnym przytulne mieszkania rodzinne, a na jeszcze innym sztuczny park. Co tylko dusza zapragnie. Warto dodać, że elastyczność TrIIIple Towers szczególnie doceniają studenci, którzy jedną z wież uczynili wyjątkowym akademikiem.

Kolejny reprezentant Ameryki Północnej, jest niejako odwołaniem się do klasyki i dawnego sposobu budowania. Stara struktura, w której występuje podstawa, środkowa sekcja i korona, idealnie wpasowują się w urbanistykę nowojorskiego Manhattanu. Całą 115-metrową konstrukcję wykonano z polerowanych płyt, a wyróżniającym elementem są kolumny z betonowych prefabrykatów. Aż trudno uwierzyć, że ten wieżowiec powstał dopiero w 2021 roku. Wszystko w nim wręcz krzyczy "stara szkoła", mając sprzeciwiać się nowoczesnej myśli, z jaką buduje się wieżowce w Nowym Jorku. I prawdopodobnie za to pójście pod prąd w starym stylu, The Bryant stał się finalistą konkursu.

O wygraną walczy także wieżowiec z Australii. Jest on największy w zestawieniu, mierząc aż 206 metrów. Umieszczony w starej dzielnicy biznesowej Sydney, jest niejako symbolem transformacji z dawnego sposobu funkcjonowania korporacji i pójścia biznesu z duchem czasu. Zbudowany został bowiem na bazie struktury już istniejącego wieżowca z lat 70. Wykorzystano z niego prawie wszystkie fundamenty i 2/3 materiałów jak belki, słupy i płyty stropowe. Dzięki temu można powiedzieć, że Quay Quarter Tower to wieżowiec z recyklingu. Według projektantów budynku z firmy 3XN pozwoliło to zaoszczędzić przy budowie 7500 ton dwutlenku węgla. Quay Quarter Tower wskazuje więc, jaka może być przyszłość budownictwa i że recyklingowi można poddawać nawet całe wieżowce.

Zestawienie zamyka reprezentant z Azji, który wyróżnia się od wszystkich swoim przeznaczeniem. Jak reszta to mniej lub bardziej budynki do użytku mieszkalnego czy komercyjnego, tak tu mowa o budynku poważnej instytucji publicznej. Budynek sądu stanowego w Singapurze to wynik niejako innego podejścia architektów do instytucji, która zwykle nie kojarzy nam się z niczym przyjemnym. Singapore State Courts w przeciwieństwie do innych sądów z zamkniętą budową, ma bardziej otwarty charakter, który ma nie straszyć oskarżonego.