Nowe spojrzenie na planetoidę 2014 MU69
Sonda New Horizons przesłała nowe zdjęcie planetoidy 2014 MU69. Rozdzielczość tego obrazu jest wystarczająca, by pokusić się o analizę struktury wewnętrznej obiektu.
Maksymalne zbliżenie sondy New Horizons (NH) do 2014 MU69 nastąpiło 1 stycznia 2019 około 06:33 CET. Minimalny planowany dystans do tego obiektu wynosił 3500 km. Dla porównania - sonda przeleciała ponad Plutonem w odległości około 12500 km.
W okresie przelotu sondy NH obok 2014 MU69 zespół misji zorganizował trzy ciekawe konferencje, na których przedstawione zostały wstępne wyniki. Pierwsza z nich opierała się o dane sprzed przelotu. Następnie, na pierwszej konferencji po przelocie został przedstawiony pierwszy obraz z planetoidy nazywanej nieoficjalnie “Ultima Thule". Pierwsza konferencja odbyła się 2 stycznia 2019. Oczom naukowców ukazał się podwójny złączony obiekt (ang. “contact binary"). Okazał się on być w zasadzie taki sam, jak wykazały obserwacje naziemne podczas “zaćmień" gwiazd przez 2014 MU69. Ponadto, poznaliśmy także kolor i okres obrotu planetoidy. Dzień później, 3 stycznia, NASA przeprowadziła kolejną konferencję z zespołem misji New Horizons.
Nowe dane z przelotu
Następnie transmisja danych z sondy została wznowiona 10 stycznia tuż po północy czasu polskiego. Podczas sesji komunikacyjnych z NH prędkość transmisji danych sięga 2 kbps. Tak niska wartość wynika z uwagi na dużą odległość pomiędzy NH a Ziemią (25 stycznia 2019 było to 44,41 jednostki astronomicznej od naszej planety). Dane z przelotu będą przesyłane na Ziemię przez około 20 miesięcy. Dla porównania - starsza sonda Voyager 2 przesyła dane z prędkością do 160 bps.
W nowych danych zawierała się m.in. seria obrazów 2014 MU69 wykonanych przez instrument Long-Range Reconnaissance Imager (LORRI). Widać na nich obrót planetoidy. Kolejny ciekawy obraz 2014 MU69 został opublikowany przez NASA 24 stycznia. Jest to zdjęcie o rozdzielczości około 135 metrów na piksel, wykonane z odległości około 6700 km od planetoidy. Sonda NH przesłała ten obraz na Ziemię w dniach 18-19 stycznia.
Na obrazie można zobaczyć, że większa część 2014 MU69 wygląda jakby składała się z wielu mniejszych obiektów. Kilka z nich jest “obramowanych" jaśniejszą granicą - podobnie jak “szyjka" pomiędzy dwoma składowymi 2014 MU69. Sugeruje to, że 2014 MU69 jest rzeczywiście zlepkiem mniejszych obiektów. Oznacza to, że wnętrze tej planetoidy może też być stosunkowo porowate - z dużymi przestrzeniami pomiędzy poszczególnymi “składowymi" 2014 MU69.
Ponadto, można dostrzec kilka zagłębień, z których największy znajduje się w mniejszej części 2014 MU69. Jak na razie nie wiadomo, czy są to kratery czy też twory powstałe w inny sposób - np. odgazowanie lub zawalenie się wewnętrznych przestrzeni tej planetoidy. Zauważono także kilka mniejszych tworów, które z dużym prawdopodobieństwem są kraterami. Ich ilość jest jednak stosunkowo niewielka - większość powierzchni 2014 MU69 wydaje się być gładka.
2014 MU69 jest fascynującym obiektem - reliktem wczesnego Układu Słonecznego. Przelot New Horizons obok tej planetoidy pozwolił nam spojrzeć z bliska na budulce, z których niegdyś powstały większe obiekty - księżyce oraz planetoidy.
