5 najsławniejszych fotografów w historii. Znasz wszystkich?

Czołowy przedstawiciel fotografii krajobrazowej, który zrewolucjonizował sposób, w jaki patrzymy na uchwycenie przyrody. Najsławniejsze fotografie Ansela Adamsa wyglądają jak kadry wielkich filmów złotego czasu Hollywood. Jego dorobek pozwolił zbudować całą podstawę współczesnej fotografii.

Ansel Adams swoją karierę rozpoczął, fotografując Park Narodowy Yosemite w Kalifornii. Tam wyrobił swój własny styl czarno-białej fotografii, opartej na ostrości, zwiększonym kontraście, oraz precyzyjnej ekspozycji. Jego dzieła prezentowały naturalne krajobrazy w formacie panoramy, przypominając czasem uchwycone zdjęcia Dzikiego Zachodu, na których sam Adams się wzorował.

W czasach, gdy w fotografii jeszcze dominowało artystyczne upiększanie zdjęć krajobrazów, Ansel Adams stawiał na realizm, chcąc uchwycić ich szczegółowość. Aby uwypuklić najważniejsze elementy krajobrazu, wizualizował sobie, jaki ma być ostateczny obraz. Dzięki temu mógł odpowiednio dobrać parametry jak filtr i przysłona w momencie robienia zdjęcia.

Sztuką zdjęć Ansela Adamsa jest idealne uchwycenie balansu pomiędzy bielą a czernią. To właśnie on wraz z Fredem Archerem stworzył koncepcję systemu strefowego, czyli 11-stopniowej skali przejścia od czerni do bieli, która pomaga fotografom w wizualizowaniu ich dzieł.

Jeżeli przyjmiemy, że fotografia to zamknięcie w jednym obrazie 1000 historii, to Dorothea Lange była mistrzynią tej sztuki. Uznawana jest za najwybitniejszą fotografkę-dokumentalistkę, która uwieczniła na swoich zdjęciach przemiany w Ameryce czasów Wielkiej Depresji.

Dorothea Lange dokumentowała życie zwykłych ludzi. Jej fotografie nie charakteryzowały się stoickim spokojem, pozwalając dać wyraz nieraz nieopisanym emocjom i historiom, które kryły się za obrazem.

Zdjęcia Dorothey Lange były wyrazem emocji całych grup społecznych. Jak nikt inny potrafiła za pomocą sugestywnych obrazów pokazać historię Ameryki pierwszej połowy XX wieku. Zwłaszcza innej od obrazu "American Dream".

Oprócz dokumentowania skutków Wielkiej Depresji Dorothea Lange uwieczniała także m.in. życie Japończyków w USA podczas II Wojny Światowej, ich systematyczną marginalizację oraz przymusowe osiedlanie w specjalnych obozach. Publikacja tych zdjęć latami była blokowana przez amerykański rząd.

Wojny były jednymi z czynników, które najmocniej wpłynęły na rozwój fotografii. A za wzór fotografa wojennego uznać należy Roberta Capę, którego zdjęcia dziś są czołowym odbiciem jednych z najważniejszych konfliktów pierwszej połowy XX wieku: wojny domowej w Hiszpanii, wojny japońsko-chińskiej i II Wojny Światowej

W każdym zdjęciu Robert Capa chciał jak najlepiej oddać brutalizm sytuacji. Jako zagorzały pacyfista miał misję, aby pokazać ludziom okropieństwa wojny. Dlatego szedł dosłownie za żołnierzami w sam środek walk.

Rober Capa uformował współczesne motto wielu reporterów. "Jeśli twój kadr nie jest dobry, to znaczy, że nie podszedłeś wystarczająco blisko". Widać to w jego zdjęciach, które wyglądają, jakby to żołnierz z karabinem zrobił je "z ręki". Niektóre z nich są złe z punktu widzenia zasad fotografii: nieostre, rozmazane, ze złą kompozycją. Jednak ich nieperferkcyjność, oddaje grozę sytuacji, którą czuł sam fotograf.

Największą sławę Robertowi Capie przyniosło m.in. zdjęcie upadającego żołnierza podczas Wojny w Hiszpanii oraz zdjęcia z Lądowania w Normandii.

Specjalista od portretów, który był w stanie jak mało kto wyciągnąć na wierzch wnętrze człowieka. Richard Avedon specjalizował się w fotografii modelingu. Jednak zasłynął przełamywaniem schematu, aby osobę na zdjęciu traktować jako posąg zamiast faktycznego człowieka.

Richard Avedon modelki fotografował w standardowej scenerii, nie tylko na sterylnym tle. Do tego jego postacie przełamały tabu ruchu w modelingu, gdzie, zamiast przypominać idealnie wyciosaną kreację, śmiały się, płakały czy biegały.

Richard Avedon zasłynął z wytyczania nowych standardów modelingu, jednak wsławił się także podejściem do tego, kto może być modelem. Jego najsławniejszy album "In the American West", był zbiorem fotografii zwykłych ludzi: rolników, pracowników kopalń, weteranów.

Samouk, który stał się mistrzem. André Kertész słynął jako wirtuoz fotografii artystycznej, zmieniając zwykłe elementy życia codziennego, w wizualne obrazy sztuki dadaistycznej. Słynął jako fotograf martwej natury, której nadawał specyficznego życia.

André Kertész swoimi zdjęciami starał się tworzyć poetycką sztukę. Wykorzystywał odbia i cienie jako sposób na przedstawienie martwej natury jako uproszczonej abstrakcji geometrycznej.