Steve Ludwin: Tańczący z wężami

To jedna z najbardziej śmiercionośnych mieszanek na świecie. Już kilka jej miligramów - gdy tylko dostanie się do organizmu w wyniku ukąszenia przez kobrę nepalską - uruchamia niszczycielską reakcję łańcuchową.

Wysoce agresywna neurotoksyna z olbrzymią prędkością rozprzestrzenia się w ciele człowieka, masowo niszcząc komórki nerwowe.

Ofiarą wstrząsają torsje i nie jest w stanie jasno myśleć; tkanki kończyn zaczynają ulegać rozkładowi. Bez antidotum po 24 godzinach piekielnych męczarni u wszystkich ludzi następuje śmierć na skutek bezdechu.

U wszystkich - za wyjątkiem Steve’a Ludwina. Ten 51-latek rano wstrzyknął sobie w ramię dawkę jadu kobry nepalskiej, wypił kawę, a po południu poszedł zagrać partyjkę tenisa...

Jak to możliwe? I z jakiego powodu Amerykanin igra w  ten sposób ze śmiercią? Steve Ludwin od niemal 30 lat wstrzykuje sobie mieszanki jadów produkowanych przez węże z całego świata. Tworzy w tym celu śmiercionośne koktajle, miesza toksyny rozmaitych gatunków gadów i testuje różne dawki. Po składniki tych mikstur nie wybiera się wcale do gęstej dżungli czy na rozgrzaną słońcem pustynię, lecz do... drugiego pokoju własnego mieszkania. Posiada bowiem 18 węży, w tym kobrę nepalską, grzechotnika kalifornijskiego, żararakę rogatą i trwożnice: pospolitą oraz Pope’a - pięć spośród najbardziej śmiercionośnych gatunków, jakie żyją na naszej planecie. Ludwin pozyskuje od nich jad, zmuszając, by wstrzyknęły go do kieliszka pokrytego folią. 

Myślałem, że to koniec. Moja dłoń spuchła do rozmiarów rękawicy baseballowej. Przez trzy dni przebywałem na oddziale intensywnej terapii

---

Mężczyzna nie jest jednak desperatem w ciężkiej depresji ani szalonym poszukiwaczem adrenaliny. Przeciwnie: aplikowanie sobie śmiertelnej trucizny ma dla niego bardzo praktyczny wymiar. Z  każdym kolejnym zastrzykiem i nieznacznym zwiększaniem dawki Amerykanin uodparnia swój organizm na jad węży - i jednocześnie spowalnia proces starzenia się komórek.

Trucizna jest dla Ludwina jak połączenie napoju energetycznego i  środków dopingujących zaserwowane na pokładzie wehikułu czasu.

- Godzinę przed grą w tenisa wstrzyknąłem sobie mieszankę jadów kobry i grzechotnika. Później, w trakcie meczu, czułem się jak dwudziestolatek - opisuje działanie tej mikstury. Trzeba przyznać, że ten muzyk i ekspert ds.  węży w żadnym wypadku nie wygląda na pięćdziesiąt lat. Jego cera nie wykazuje niemal żadnych oznak starzenia się. 

Pewien dermatolog zaświadczył mu, że ma skórę trzydzieści lat młodszą od siebie - nie bez powodu skład chemiczny produktów przeciwstarzeniowych wzorowany jest na jadzie węży. Również genom mężczyzny zadziwia.- Gdy miałem 42 lata, poddałem się analizie telomerów DNA. Wyniki były jak u 22-latka - opowiada Ludwin. Nawet jego system odpornościowy wydaje się niezwykle wzmocniony: - Od 13 lat nie byłem przeziębiony ani nie miałem gorączki. Badacze są zgodni, że wężowy jad może mieć działanie lecznicze, ale tylko wtedy, gdy jest podawany w odpowiednich dawkach. Profesor Ian Smith z Uniwersytetu Monash w Melbourne udowodnił niedawno, że jad może w znaczący sposób opóźnić wystąpienie choroby Alzheimera, gdyż jego cząsteczki niszczą złogi peptydów beta-amyloidowych. A to właśnie one są jednymi ze sprawców tego niebezpiecznego schorzenia. Nic dziwnego, że świat nauki zwrócił uwagę na ekscentrycznego "mieszacza" trucizn. Ludwin współpracuje obecnie z Brianem Lohse’em, profesorem z Uniwersytetu w Kopenhadze, którego celem jest stworzenie skuteczniejszych antidotów na jad węży. 

Stosowana przez Ludwina kuracja to jednak ryzykowna gra. Kilka lat temu popełnił nieomal śmiertelny w skutkach błąd: zaaplikował sobie zbyt mocną mieszankę jadów trzech węży. - Myślałem, że to koniec. Moja dłoń spuchła do rozmiaru rękawicy baseballowej. Przez trzy dni przebywałem na oddziale intensywnej terapii. Lekarze mówili, że prawdopodobnie trzeba będzie mi amputować rękę. Ostatecznie Steve ją ocalił, co więcej, w rekordowym tempie odzyskał siły. - Toksykolodzy twierdzili, że jeszcze nigdy nie obserwowali tak szybkiego procesu regeneracji. Mimo to Ludwin wie, że podczas każdego z takich eksperymentów może mu zabraknąć szczęścia.- Nie uważam się za niezwyciężonego - choć mam silny układ odpornościowy.