Broń biologiczna

Rodzaje broni biologicznej mogą być klasyfikowane na podstawie typu patogenu lub toksyny, które wykorzystują. Należą do nich bakterie (np.  wąglik), wirusy (np. ospa prawdziwa), toksyny (np. toksyna botulinowa) i grzyby. Każdy z tych patogenów może być zmodyfikowany lub wykorzystany w różny sposób, aby zwiększyć jego efektywność jako broni.

Historia broni biologicznej sięga starożytności, kiedy to używano trucizn i zatrutych strzał. W czasach nowożytnych badania nad bronią biologiczną zyskały na znaczeniu w XX wieku, zwłaszcza podczas obu wojen światowych i zimnej wojny. Przykłady programów broni biologicznych obejmują działania prowadzone przez Japonię w jednostce 731 podczas II wojny światowej, a także badania prowadzone przez ZSRR i Stany Zjednoczone w okresie zimnej wojny.

 

Współczesna broń biologiczna i jej rozwój nadal budzą poważne obawy na świecie. Postęp w biotechnologii i inżynierii genetycznej otwiera nowe możliwości w zakresie modyfikacji istniejących patogenów oraz tworzenia nowych, co może zwiększyć śmiertelność, odporność na leki lub zdolność do ukrywania się przed systemem odpornościowym.

Jednak zastosowanie tych technologii do celów wojskowych jest ściśle regulowane przez międzynarodowe prawo, w tym przez Konwencję o broni biologicznej.

Najbardziej znane przypadki użycia broni biologicznej to: 

Ponadto, ataki terrorystyczne, takie jak te z 2001 roku z użyciem wąglika w Stanach Zjednoczonych pokazują, jak broń biologiczna może być wykorzystywana poza tradycyjnym polem bitwy.

Kwestia legalności broni biologicznej jest regulowana na arenie międzynarodowej. 

Konwencja o broni biologicznej (BWC), która weszła w życie w 1975 roku, jest międzynarodowym traktatem zakazującym rozwijania, produkcji i gromadzenia broni biologicznej. 

Większość krajów świata jest sygnatariuszami tej konwencji, co oznacza, że użycie broni biologicznej jest uważane za nielegalne i stanowi naruszenie prawa międzynarodowego.