NASA zbuduje stację kosmiczną w pobliżu Księżyca?

Dokąd poleci rakieta SLS i kapsuła załogowa MPCV Orion? W tej chwili NASA dopiero tworzy plany lotów poza bezpośrednie otoczenie Ziemi (BEO), znany jest także cel nadrzędny strategii eksploracji “Flexible Path”, którym jest planeta Mars. Wiadomo także, że w 2018 roku nastąpi pierwszy lot rakiety SLS, jeszcze bezzałogowy. Ta wyprawa nosi oznaczenie Exploration Mission – 1 (EM-1).
 
Aktualne plany zakładają, że najwcześniej trzy lata później dojdzie do pierwszej załogowej wyprawy o nazwie EM-2. W tej misji astronauci wybiorą się w przestrzeń w pobliżu Księżyca, prawdopodobnie na wysoką orbitę typu “Deep Retrograde Orbit” (DRO) wokół Srebrnego Globu. Orbita DRO znajduje się około 60 tysięcy km nad Księżycem.
 
Jak na razie nieznane są szczegóły misji EM-3, EM-4, EM-5 itd. Wiadomo jedynie, że jedna z tych misji będzie załogową częścią wyprawy “po planetoidę” (Asteroid Redirect Mission, ARM), którą NASA planuje wykonać do połowy przyszłej dekady. ARM w obecnej koncepcji ma sprowadzić duży głaz z powierzchni planetoidy w otoczenie Księżyca, skąd próbki na Ziemię sprowadzą astronauci w kapsule MPCV Orion. Część załogowa misji ARM to z pewnością nie EM-3, która prawdopodobnie odbędzie się w latach 2023-2025. Te misje byłyby etapem przygotowawczym do lotów w okolice Marsa (np. na Fobosa).
 
W ostatnich tygodniach pojawiło się więcej danych związanych z możliwym kierunkiem rozwoju lotów załogowych. Z tych informacji, w tym oficjalnych dokumentów NASA, wynika, że w przyszłej dekadzie misje załogowe będą odbywać się w otoczenie Księżyca. Loty z astronautami stopniowo byłyby coraz dłuższe, rzędu tygodni i miesięcy. Rozpatrywana jest także możliwość rocznej misji astronautów w dalszej odległości od Ziemi. Osiągnięcie takiej długości lotów załogowych nie jest możliwe tylko przy wykorzystaniu samej kapsuły MPCV Orion. Dlatego NASA skłania się ku umieszczeniu mini-stacji w pobliżu Księżyca, być może na orbicie DRO.
 
Od marca trzy amerykańskie firmy realizują dla NASA studia dotyczące modułów mieszkalnych, które można by umieścić w otoczeniu Księżyca. Kontrakty otrzymały firmy Bigelow Aerospace, Boeing oraz Orbital ATK w ramach programu Next Space Technologies for Exploration Partnerships (NextSTEP). Z kolei Lockheed Martin otrzymał kontrakt do analizy potencjalnych łączników pomiędzy przyszłymi modułami mieszkalnymi a kapsułą MPCV Orion. Jedna z pierwszych opublikowanych wizualizacji, pochodząca od firmy Boeing, prezentuje mały prosty moduł mieszkalny z kilkoma węzłami cumowniczymi oraz z dużym zestawem paneli słonecznych.
 
NASA przewiduje, że część działań przy obsłudze misji miałaby charakter komercyjny, także w podobnym trybie do już wykonywanego Commercial Orbital Transportation Services (COTS) do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Pewna pozostała część działań mogłaby mieć charakter współpracy międzynarodowej – być może w podobnej formie do prac wykonywanych na pokładzie ISS.
 
Załogowa stacja w pobliżu Księżyca może także być przydatna w robotycznej eksploracji Srebrnego Globu. Przykładowo, operowanie łazikiem księżycowym bez opóźnienia pozwoliłoby na bardziej sprawne badania terenu. Wewnątrz modułów mieszkalnych można by umieścić sprzęt do kompleksowych badań naukowych, np związanych z “pogodą kosmiczną” oraz demonstracji nowych technologii, takich jak zbiorników typu “zero boil-off”.
 
Ponadto, w listopadzie pojawiła się informacja, że NASA przyznała trzy kontrakty na rozwój zaawansowanych technologii napędowych w przestrzeni kosmicznej. Przyznane kontrakty dotyczą prac nad systemami napędu elektrycznego o mocach od 50 nawet do 300 kW. Te technologie powinny być gotowe do wykorzystania podczas pierwszych załogowych wypraw poza otoczenie Ziemi i Księżyca – w tym w kierunku Czerwonej Planety.
 
Wiele wskazuje na to, że w przyszłej dekadzie dojdzie do kilku lotów załogowych w otoczenie Księżyca. Będzie to “punkt przystankowy” do dalszych wypraw w Układ Słoneczny – w tym ku Czerwonej Planecie. Lądowanie człowieka na Marsie może zaś nastąpić przed 2040 rokiem.