W Chinach powstaje pierwsza kwantowa sieć satelitarna
Chiński satelita z powodzeniem dostarczył do stacji naziemnych pary splątanych fotonów. Powiązane ze sobą cząstki przebyły trasę o rekordowej długości od 1 600 do 2 400 kilometrów i wciąż pozostawały splątane. Sukces naukowców przyczyni się do stworzenia pierwszej kwantowej sieci satelitarnej.
W sierpniu 2016 roku Chiny wysłały na orbitę i uruchomiły pierwszego na świecie satelitę do telekomunikacji kwantowej Micius. Na jego pokładzie umieszczono kryształ, który generuje pary splątanych fotonów. 16 czerwca na łamach czasopisma "Science" opisano eksperyment, który pozwolił przesłać pary powiązanych ze sobą fotonów z orbity do trzech stacji naziemnych, oddalonych od siebie o około 1 200 kilometrów. W zależności od położenia satelity, pary cząstek przebyły od 1 600 do 2 400 kilometrów. Jest to wielkie osiągnięcie, biorąc pod uwagę, że dotychczasowy rekord dla takiej transmisji wynosił tylko 100 kilometrów.
W przypadku tak długich dystansów zachowanie splątania kwantowego między fotonami jest bardzo trudne, ponieważ środowisko może wpływać na ich wzajemne powiązanie. Troposfera to najniższa a zarazem najgęstsza warstwa atmosfery, która normalnie powinna wywierać silny wpływ na splątane cząstki. Okazało się jednak, że fotony wysłane dzięki wiązkom laserowym pozostawały splątane, zatem wykorzystana przez naukowców z Chin metoda jest jak dotąd najwydajniejsza ze wszystkich.
Osiągnięcie to pozwoli Chinom stworzyć pierwszą na świecie satelitarną sieć kwantową, jednak system ten musi jeszcze zostać dopracowany. Chiny planują w najbliższych latach wystrzelić na orbitę kolejne satelity, które posiadałyby na swoim wyposażeniu jeszcze potężniejsze wiązki laserowe, ponieważ satelita Micius może dostarczać splątane fotony tylko w nocy.
W zeszłym roku, w Chinach powstała również naziemna linia komunikacji kwantowej o długości około 2 tysięcy kilometrów, która w przyszłości zostanie połączona z satelitarną siecią kwantową. Nowa forma komunikacji będzie niemożliwa do zhakowania, ponieważ jakakolwiek próba odczytu poufnych informacji spowoduje jej bezpowrotne zniszczenie, natomiast nadawca wiadomości będzie wiedział o nieudanej próbie jej przechwycenia.
