AMOLED

Od 2007 roku technologia AMOLED znalazła zastosowanie w telefonach komórkowych, odtwarzaczach multimedialnych, telewizorach i aparatach cyfrowych. Z biegiem lat technologia ta rozwijała się w kierunku niskiego zużycia energii, niskich kosztów, wysokiej rozdzielczości i dużych rozmiarów, na przykład 88-calowe ekrany o rozdzielczości 8K.

 

Budowa ekranu AMOLED polega na aktywnej matrycy pikseli OLED, które emitują światło (świecenie) pod wpływem aktywacji elektrycznej. Te piksele są umieszczane lub integrowane z matrycą tranzystorów cienkowarstwowych (TFT), która działa jako seria przełączników kontrolujących prąd płynący do każdego indywidualnego piksela. Zazwyczaj ten ciągły przepływ prądu jest kontrolowany przez co najmniej dwa tranzystory TFT przy każdym pikselu, z których jeden inicjuje i zatrzymuje ładowanie kondensatora, a drugi dostarcza napięcie potrzebne do utrzymania stałego prądu w pikselu. Dzięki temu eliminuje się potrzebę bardzo wysokich prądów wymaganych w technologii OLED z pasywną matrycą.

 

Technologia TFT jest kluczowa w produkcji wyświetlaczy AMOLED. W AMOLED stosowane są dwie główne technologie TFT: polikrystaliczny krzem (poly-Si) oraz amorficzny krzem (a-Si), które umożliwiają bezpośrednie wytwarzanie aktywnych matryc w niskich temperaturach (poniżej 150 stopni Celsjusza) na elastycznych podłożach z tworzywa sztucznego, co pozwala natworzenie elastycznych wyświetlaczy AMOLED.

 

W porównaniu z innymi technologiami wyświetlania, ekrany AMOLED mają szereg zalet i wad. Ekrany AMOLED zapewniają wyższe częstotliwości odświeżania, mają krótsze czasy reakcji i zużywają znacznie mniej energii, co czyni je odpowiednimi dla elektroniki przenośnej. 

Zużycie energii przez ekran zależy od wyświetlanego koloru i jasności. AMOLED ma również znacznie wyższe wskaźniki kontrastu niż LCD. Jednak mogą być trudniejsze do oglądania w bezpośrednim świetle słonecznym w porównaniu z LCD.

Technologia Super AMOLED Samsunga oraz technologia PenTile starają się rozwiązać niektóre z tych problemów. Organiczne materiały używane w wyświetlaczach AMOLED są podatne na degradację w stosunkowo krótkim czasie, co może prowadzić do problemów, takich jak przesunięcia kolorów czy wypalanie ekranu.

W latach 2020-2021 flagowe smartfony używały głównie wyświetlaczy Super AMOLED. Wyświetlacze te, takie jak te w Samsungu Galaxy S21+ / S21 Ultra, często były porównywane z IPS LCD. Wyświetlacz AMOLED w Motorola Moto X zużywa znacznie mniej energii w jasnych warunkach niż IPS. Jednak koszty produkcji AMOLED są wyższe w porównaniu z IPS.

 

W ekranach AMOLED czarne piksele są po prostu wyłączone, dzięki czemu czerń jest głęboka i prawdziwa, co daje im wyjątkowe wskaźniki kontrastu. Nie wymagają podświetlenia, co czyni je cieńszymi i lżejszymi w porównaniu z tradycyjnymi ekranami LCD. Jednym z najbardziej ekscytujących aspektów technologii AMOLED jest możliwość tworzenia elastycznych, giętkich ekranów, co otwiera drzwi do innowacyjnych projektów urządzeń, takich jak telefony, które można zgiąć czy zwinąć.