Leki interferonowe pomogą walczyć z COVID-19
Poszukiwanie skutecznego leku na COVID-19 wciąż trwa. Naukowcy mówią, że klasa substancji zwanych interferonami może być pomocna w zwalczaniu infekcji SARS-CoV-2.
Testy interferonów w leczeniu COVID-19 trwają w kilku krajach. W "The Lancet" opublikowano wyniki małych badań z użyciem trzech leków zawierających interferon, które pomogły pacjentom hospitalizowanym z powodu COVID-19 wrócić do domów kilka dni wcześniej.
W Wuhan, gdzie pandemia COVID-19 wybuchła, lekarze używali interferonu alfa-2b do leczenia niektórych pacjentów. Taktyka ta pomogła układowi odpornościowemu szybciej uporać się z koronawirusem. Wydawało się, że interferon zmniejsza ilość niektórych białek zapalnych związanych z ciężkimi powikłaniami COVID-19 (tzw. burzą cytokinową).
Zespół prof. Eleanor Fish z Uniwersytetu w Toronto opisał w "Frontiers in Immunology" wyniki leczenia 77 pacjentów interferonem pod postacią samodzielnego preparatu.
Interferony są białkami wytwarzanymi przez organizm w ramach naturalnych mechanizmów obronnych. Dają sygnał alarmowy o obecności patogenu, który aktywuje układ immunologiczny. Leki interferonowe to laboratoryjne wersje tych białek. Działają one na nasz organizm, a także wykazują działanie przeciwwirusowe. Lekarze od lat stosują te leki w zwalczaniu chorób takich jak wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW typu C), niektóre nowotwory czy stwardnienie rozsiane.
Interferony są badane w kontekście walki z COVID-19, gdyż są to leki o szerokim spektrum, co oznacza, że nie są skierowane tylko na jeden rodzaj wirusa. Podczas epidemii SARS w 2003 r. w Toronto, naukowcy wykorzystywali interferon-alfa do przyspieszania rekonwalescencji hospitalizowanych osób. Interferon-alfa i interferon-beta mogą być także skuteczne w leczeniu COVID-19, ale potrzebne są szczegółowe badania.
Stosowanie mieszanki interferonów jest problematyczne, bo nie wiadomo, czy dany lek faktycznie działa. Dlatego konieczne jest podawanie interferonów jako samodzielnych leków. Badania mające zweryfikować skuteczność tego typu preparatów prowadzi się m.in. na Uniwersytecie Stanforda.
