Marsjańskie oceany ukryte pod powierzchnią planety
Naukowcy opracowali niezwykły model, który zakłada, że marsjańska woda nie została odparowana z planety, a jest zamknięta w tamtejszych skałach.
Miliardy lat temu, Mars miał oceany, rzeki i jeziora. Uważa się, że z czasem woda ta została uwolniona do przestrzeni kosmicznej. Wiatr słoneczny i promieniowanie ultrafioletowe powoli, ale skutecznie niszczyły delikatną marsjańską atmosferę, ale nowe badania sugerują, że ilość wody utraconej w ten sposób nie może odpowiadać tak suchej planecie jak współczesny Mars.
Naukowcy przeprowadzili symulacje różnych scenariuszy tego, gdzie mogła się podziać woda. Oczywiście, istnieje od dawna funkcjonujący pomysł, że głównie wyparowała i uciekła w przestrzeń kosmiczną. Odgazowanie wulkaniczne mogło pomóc w wypchnięciu wody poza planetę. Inną możliwością jest wietrzenie chemiczne. Woda zmieniła skały i została uwięziona w minerałach, które teraz budują skorupę Czerwonej Planety.
Nowe badania, opublikowane w "Science", wykazały, że ten scenariusz hydratacji skorupy może być głównym czynnikiem odpowiadającym za zniknięcie oceanu. Co najmniej 30 proc. wody może być uwięzione w skałach pod powierzchnią Marsa. Niepewności w modelu mogą oznaczać, że do 99 proc. starożytnych oceanów mogą nadal znajdować się na Czerwonej Planecie.
Scenariusz opiera się na ograniczeniach obserwacyjnych pochodzących z orbitujących statków kosmicznych, łazików i meteorytów z Marsa znalezionych na Ziemi. Pozwoliło to badaczom nie tylko zrozumieć rolę, jaką hydratacja skorupy odegrała w ewolucji Marsa, ale także poznać zmiany, jakie miały miejsce na planecie.
Mars uformował się około 4,5 mld lat temu, a jego ocean pojawił się kilka miliardów lat później. Zgodnie z najnowszym modelem, Mars miał wystarczającą ilość wody, aby pokryć całą planetę oceanem o głębokości ok. 100 metrów. Uczeni uważają, że 40-95 proc. marsjańskiej wody zniknęła do czasu sprzed 3,7 mld lat temu. Obserwowaną obecnie suchość Mars zyskał ok. 3 mld lat temu. Naukowcy zakładają, że skorupa Czerwonej Planety wyssała całą wodę.
Syn polskiej legendy pracuje w NASA - zdradza sekrety marsjańskich misji
Zjawisko hydratacji skorupy występuje również na Ziemi, ale tektonika płyt pozwala na stopienie materiału w skorupie i ponowne uwolnienie wody do atmosfery. Na podstawie dotychczas zebranych obserwacji można stwierdzić, że taki cykl nie występował na Marsie. Starsze minerały mają wyższą zawartość wody, w porównaniu do tych, które powstały bliżej naszych czasów.
Badanie skał z różnych okresów czasu może być kluczem do potwierdzenia nowo opracowanego modelu. Szczególna sygnatura chemiczna byłaby inna w skałach z "bardziej wilgotnego" okresu w porównaniu do skał z okresu bardziej suchego. Obecne i nadchodzące misje mogą dostarczyć danych, które pozwolą na sprawdzenie tego pomysłu.
