Powszechny pierwotniak zwiększa ryzyko wystąpienia glejaka u ludzi
Naukowcy odkryli, że ekspozycja na pierwotniaka wywołującego toksoplazmozę może zwiększać ryzyko wystąpienia glejaka u dorosłych.
Według badań opublikowanych w "Journal of Cancer", osoby z glejakiem są bardziej narażone na obecność przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii - co wskazuje, że przeszły wcześniej infekcję niż podobna grupa, która nie chorowała na raka.
Toksoplazmoza to pasożytnicza choroba ludzi i zwierząt wywoływana przez pierwotniaka Toxoplasma gondii. Żywicielem ostatecznym są koty domowe i niektóre kotowate. Żywicielem pośrednim zaś wszystkie ssaki łącznie z człowiekiem oraz ptaki. Zakażenie toksoplazmozą to jedno z najczęstszych zakażeń pasożytniczych na świecie. T.gondii najczęściej przenosi się z niedogotowanego mięsa i może prowadzić do tworzenia się cyst w mózgu. Wyniki te sugerują, że zmniejszenie ekspozycji na ten powszechny patogen pokarmowy może stanowić modyfikowalny czynnik ryzyka dla wysoce agresywnych guzów mózgu u dorosłych.
Badacze pod kierownictwem Jamesa Hodge'a i dr Anny Coghill zbadali związek między poziomem przeciwciał przeciwko T.gondii mierzonym kilka lat przed rozpoznaniem raka a ryzykiem rozwoju glejaka. Uczestnicy badania pochodzili z American Cancer Society oraz Norweskiego Rejestru Nowotworów Janus Serum Bank.
Glejak jest stosunkowo rzadką chorobą, ale cechuje się wysoką śmiertelnością. W 2018 r. na całym świecie odnotowano łącznie ok. 300 000 przypadków, a 241 000 osób zmarło z powodu glejaka i innych nowotworów układu nerwowego. Większość (80 proc.) złośliwych glejaków mózgu to glejaki, dla których szacowany pięcioletni względny wskaźnik przeżywalności wynosi zaledwie 5 proc. Oznacza to, że jest tylko 5 proc. szans, że osoba ze zdiagnozowanym glejakiem, przeżyje kolejne 5 lat.
W badaniu zwrócono uwagę na związek między przeciwciałami przeciwko T.gondii a glejakiem, który był podobny w dwóch odmiennych demograficznie grupach osób. Osoby badane przez American Cancer Society miały około 70 lat, podczas gdy te z Norweskiego Rejestru Nowotworów Janus Serum Bank były aż 30 lat młodsze.
- Nie oznacza to, że T.gondii zdecydowanie powoduje glejaka we wszystkich sytuacjach. Niektórzy ludzie z glejakiem nie mają przeciwciał T.gondii i na odwrót - powiedział James Hodge.
- Wyniki sugerują, że osoby o większej ekspozycji na pasożyta T.gondii są bardziej narażone na rozwój glejaka. Należy jednak zauważyć, że bezwzględne ryzyko zdiagnozowania glejaka pozostaje niskie, a badania te muszą być powtórzone w większej i bardziej zróżnicowanej grupie osobników - dodała dr Anna Coghill.
Jeżeli przyszłe badania potwierdzą te rewelacje, możliwe będzie opracowanie metod zapobiegania wystąpienia glejaka poprzez zmniejszenie ekspozycji na T.gondii.
