We wrześniu dwie planetoidy znajdą się bardzo blisko Ziemi
We wrześniu dojdzie do stosunkowo bliskiego przelotu dwóch planetoid: 3122 Fiona i 2001 QL142. Obie planetoidy należą do klasy obiektów potencjalnie zagrażających Ziemi.
Odkryta w marcu 1981 roku planetoida 3122 Fiona to jeden z największych obiektów, jaki regularnie przecina orbitę Ziemi. Średnica tej planetoidy szacowana jest na 4,3 km. Aktualnie znamy tylko trzy planetoidy większe od 3122 Fiony – są nimi 1999 JM8 (około 7,0 km średnicy), 4183 Cuno (około 5,6 km średnicy) i 3200 Phaeton (około 5,1 km średnicy).
Uderzenie 3122 Fiona w powierzchnię naszej planety wywołałoby potężne zniszczenia. Sam krater miałby średnicę przynajmniej kilkudziesięciu kilometrów i średnicę kilkuset metrów. Obszar o średnicy kilkuset kilometrów wokół krateru zostałby zniszczony. W przypadku uderzenia tej planetoidy w wodę tsunami mogłoby mieć amplitudę nawet ponad 200 metrów.
1 września 3122 Fiona przejdzie w bezpiecznej odległości około 7 milionów kilometrów. Odpowiada to dystansowi 18 razy większemu niż odległość od Ziemi do Księżyca. W momencie maksymalnego zbliżenia 3122 Fiona będzie jaśniejsza od +9 magnitudo – wystarczająco dużo, by można ją było dostrzec (jako wolno poruszającą się “gwiazdę”) przez amatorski teleskop. Planowane są obserwacje, w szczególności przy użyciu radioteleskopów, co pozwoli na wyznaczenie kształtu planetoidy oraz określenie, czy wokół Fiony krąży księżyc.
Ta planetoida jest typu S (występuje u niej prawdopodobnie krzem/krzemiany). Okres obrotu dookoła własnej osi wynosi około 2 godziny i 20 minut. 3122 Fiona jest uważana za obiekt potencjalnie zagrażający Ziemi (PHO, Potentially Hazardous Object), podobnie jak planetoida 2001 QL142.
2001 QL142
Dwa tygodnie później, 14 września, w odległości około 8,7 miliona kilometrów od naszej planety przeleci mniejsza planetoida o oznaczeniu 2001 QL142. Ta planetoida, odkryta w 2001 roku, ma szacowaną średnicę około 900 metrów.
O tej planetoidzie niewiele wiadomo. Nieznany jest typ spektralny, nieznany jest okres obiegu. Wiadomo jednak, że jest to wystarczająco duży obiekt, by zagrozić powierzchni Ziemi i naszej cywilizacji. Dlatego też ten przelot pozwoli na określenie podstawowych parametrów a jeśli obserwacje radarowe zakończą się sukcesem – również kształt obiektu.
