Przerażające fajerwerki

W roku 1962 na niskiej orbicie okołoziemskiej, około 400 km nad powierzchnią Oceanu Spokojnego w okolicach Hawajów Stany Zjednoczone zdetonowały bombę wodorową dając tym samym mieszkańcom dużej części basenu Pacyfiku show jedyny w swoim rodzaju.

Wojsko chciało w ten sposób sprawdzić możliwość wpływania przez człowieka na tak zwany Pas Van Allena (pole radiacyjne) - masę cząsteczek - głównie protonów i elektronów schwytanych przez pole magnetyczne Ziemi.

Główne powody tego testu nie były jednak naukowe lecz polityczne. Ameryka po prostu chciała za wszelką cenę wyprzedzić pod tym względem Związek Radziecki.

Wcześniejsze testy z bombami atomowymi prowadzone daleko nad powierzchnią Ziemi już od 1958 roku nie dawały żadnych efektów. Jednak wybuch bomby wodorowej (zwanej również bombą H) oznaczonej przez wojsko jako Starfish Prime w lipcu roku 1962 wpłynął w znacznym stopniu na Pas Van Allena sztucznie go rozciągając i tworząc prawdziwe fajerwerki nad terenem rozciągającym się od Hawajów aż po Nową Zelandię.

Efekty świetlne nie były jedynymi - ludzie mówili też o różnych zakłóceniach w działaniu sprzętu elektrycznego - drzwi od garaży same się otwierały lub zamykały i zdarzały się przerwy w dostawach prądu. Hotele organizowały na swoich tarasach i werandach specjalne sesje, podczas których widzowie mogli podziwiać skutki eksplozji.