Odkryli najwcześniejsze dowody krzyżowania się Homo sapiens i neandertalczyków
Międzynarodowy zespół naukowców odkrył najstarszy dotąd skamieniały szkielet, który łączy cechy zarówno neandertalczyków, jak i Homo sapiens. Szkielet datowany na ok. 140 tys. lat należał do pięcioletniego dziecka i został znaleziony 90 lat temu w jaskini Magharat as-Suchul w Izraelu. To pierwsze fizyczne potwierdzenie, że oba gatunki krzyżowały się w tym regionie znacznie wcześniej, niż dotąd sądzono.
Zespół naukowców przeanalizował czaszkę i szczękę dziecka przy użyciu zaawansowanej rentgenowskiej mikrotomografii komputerowej (micro-CT), a wyniki pokazały unikalną mieszankę cech: sklepienie czaszki przypominało Homo sapiens, natomiast struktura naczyń krwionośnych mózgu, dolna szczęka oraz ucho wewnętrzne wykazywały cechy typowe dla neandertalczyków.
To odkrycie ujawnia najwcześniejszy znany na świecie szkielet ludzki z morfologicznymi cechami obu tych grup
Mieszanka cech neandertalczyka i Homo sapiens
Szkielet jest efektem ciągłego przenikania genów lokalnej starszej populacji neandertalczyków do populacji Homo sapiens. Prof. Israel Hershkovitz z Uniwersytetu w Tel Awiwie, który prowadził te badania wspólnie z Anne Dambricourt-Malassé z Francuskiego Narodowego Centrum Badań Naukowych, przypomina też, że DNA neandertalczyka nadal obecne jest w ludzkim genomie, stanowiąc od 2 do 6 proc. naszego materiału genetycznego.
Przewartościowanie chronologii migracji
Przez dziesięciolecia badacze uważali, że neandertalczycy ewoluowali w Europie i dotarli do Izraela dopiero około 70 tys. lat temu, ale ostatnie badania kwestionują tę teorię. Już w 2021 roku prof. Hershkovitz i jego zespół opisali skamieniałości z Nesher Ramla sprzed 400 tys. lat, sugerując, że wczesne populacje neandertalczyków żyły w regionie znacznie wcześniej, zanim Homo sapiens opuścił Afrykę. Oba gatunki spotkały się zaś w Lewancie około 200 tys. lat temu, a szkielet z Magharat as-Suchul jest najwcześniejszym bezpośrednim dowodem na ich krzyżowanie się.
Prof. Hershkovitz porównuje odkrycie do tzw. dziecka z Lapedo, które wykazywało mieszane cechy, ale pochodziło sprzed zaledwie 28 tys. lat. Dzięki szczegółowej analizie morfologicznej i stworzeniu trójwymiarowych modeli czaszki i szczęki, naukowcy mogli zbadać niewidoczne wcześniej struktury, jak ucho wewnętrzne, a także odwzorować system naczyń krwionośnych wokół mózgu.
Do tej pory skamieniałości z jaskiń Magharat as-Suchul i Magharat al-Kafza klasyfikowano jako wczesnych Homo sapiens, nowe badania pokazują jednak, że przynajmniej część z nich była wynikiem genetycznego mieszania się z lokalnymi neandertalczykami. Odkrycie to podkreśla, że populacje w starożytnym Lewancie nie żyły w izolacji, lecz wzajemnie się kształtowały poprzez kontakt i wymianę genów, pozostawiając trwały ślad w historii ewolucji człowieka.
