Odkryli wielki skarb wikingów. Relikty jedyne w swoim rodzaju
Niedaleko Sztokholmu, odkryto 1000-letni srebrny skarb zawierający kilka pięknych pierścionków i monet. Archeolodzy mówią o jedynym w swoim rodzaju znalezisku z epoki wikingów.
Skarb odkryli badacze z grupy Arkeologerna, organizacji Statens Historiska Museer podczas wykopalisk w osadzie epoki wikingów w Täby pod Sztokholmem. Uważa się, że obszar ten był zamieszkany przez kilkaset lat, co potwierdzają prace terenowe.
Jak podaje najnowszy raport grupy, w latach 2020-2021 na terenie Täby trwały intensywne prace archeologiczne. Podczas nich odkryto nawet do 34 budynków, z których najstarsze pochodzą z około 400 r. n.e., a najmłodsze z epoki wikingów (800-1050 r. n.e.) i wczesnego średniowiecza. Przy kompleksie budynków zidentyfikowano także farmę oraz cmentarz.
Wielki skarb wikingów
Podczas wykopalisk odnaleziono około 1450 artefaktów, w tym strzały czy przedmioty rytualne. Jednak największym odkryciem był ceramiczny garnek, znaleziony pod podłogą jednego z budynków. W nim znajdował się ozdobny lniany woreczek, w którym ukryta została srebrna biżuteria.
- Kiedy zaczęłam ostrożnie wyjmować pierścienie jeden po drugim, miałam to niezwykłe uczucie "one po prostu wychodzą i wychodzą". W sumie było to osiem wysokiej jakości pierścieni na szyję w stylu torkwes, wyjątkowo dobrze zachowanych, mimo że zostały wykonane i zdeponowane prawie tysiąc lat temu. Wyglądały prawie jak nowe. [...] To coś, czego prawdopodobnie doświadcza się tylko raz w życiu - stwierdziła Maria Lingström, członkini grupy Arkeologerna
Skarb składał się ze srebrnych pierścieni na szyję i ramię, srebrnego amuletu, koralików i 12 wisiorków wykonanych z europejskich i islamskich monet datowanych na lata 904-997 n.e. Te monety są jednymi z najistotniejszych znalezisk, gdyż pokazują, jak daleko sięgał handel i podróże Skandynawów w epoce wikingów. Kilka monet pochodzi z Anglii, Czech i Bawarii, a pięć z nich wywodzi się ze świata arabskiego.
Pamiątka po pogrzebie czy ciężkich czasach?
Podejrzewa się, że skarb mógł zostać zakopany jako zakończenie długiej i wielkiej ceremonii uhonorowania wysokiej rangi zmarłej kobiety. Inną interpretacją jest sytuacja, gdy tego typu rzeczy zakopywano w formie rytuałów podczas trudnych i burzliwych okresów. Około piętnastu obiektów w Täby zinterpretowano jako pozostałości dokumentów rytualnych w składowiskach, gdzie przedmioty były zakopywane w ziemi.
