Odkryto biblijne miasto sprzed 3,2 tys. lat. Potwierdza historię Mojżesza?

Niedaleko Jerozolimy badacze odkryli pozostałości miasta, które wspomniano w Starym Testamencie, a dokładnie w Księdze Jozuego. Zanoah, bo tak nazywała się osada, miało być jednym z miejsc, w których zamieszkali Izraelici po słynnym exodusie z terenów Egiptu, któremu przewodził Mojżesz.

Biorąc pod uwagę to, że posiadamy bardzo niewiele dowodów archeologicznych na historię Mojżesza, to najnowsze odkrycie może być ogromnym przełomem w badaniach nad tymi wydarzeniami.

Znalezisko opiewa na liczne fragmenty ceramiki, zachowane części murów, a także wiele innego rodzaju przedmiotów. Wśród odkrytych artefaktów znaleziono uchwyt z hebrajską inskrypcją mówiącą "To należy do króla". Najprawdopodobniej chodzi tutaj o króla Ezechiasza, który panował w Judei do 687 roku p.n.e., a jego życie opisane jest w biblijnej Drugiej Księdze Królewskiej oraz Księdze Kronik.

Według hebrajskich zapisków biblijnych powrót Izraelitów do tzw. Ziemi Obiecanej miał miejsce około 1406 lub 1407 roku p.n.e. Zgodnie z historią podawaną w Starym Testamencie Izraelici, po uwolnieniu przez Faraona na skutek 10 plag egipskich, przekroczyli Morze Czerwone (choć tutaj pojawiają się głosy, że mogło dojść do błędu w tłumaczeniu), a następnie przez 40 lat błąkali się po pustyni.

Fragmenty ceramiki rozrzucone po terenie Zanoah datowane są w 20 proc. na okres około 1400 roku p.n.e., czyli dokładnie wtedy, kiedy Izraelici według Biblii mieli przybyć na te tereny. Pozostała ceramika miała powstać na przestrzeni 900 lat po tym wydarzeniu.

Dla naukowców cała historia izraelskiego exodusu z Egiptu jest bardzo tajemnicza. Dziwi ich to, że brak jest jakichkolwiek wzmianek na ten temat w pismach egipskich z okresu zbliżonego opisywanego w Starym Testamencie wydarzenia. Pierwszą egipską informację o tym zdarzeniu podał dopiero kapłan Manethon w 3 wieku przed naszą erą, czyli ponad tysiąc lat po prawdopodobnej dacie exodusu.

Mury, które odnaleziono na miejscu wykopalisk, podsuwają ideę, że w Zanoah prężnie uprawiano rolę na zboczach wzgórz. Odnalezione tam duże białe kamienie były na przestrzeni wieków zmywane przez deszcze, aż w końcu znalazły się u podnóża wzgórza. Kamienie według archeologów miały być budulcem ścian, które utrzymywały pożądany kształt pól na wzgórzu.

Duża liczba znalezisk archeologicznych w okolicy sugeruje, że prawdopodobnie Zanoah było w starożytności niezwykle ważnym ośrodkiem miejskim na terenie tzw. Ziemi Obiecanej.