Zielona Sahara to nie mit. Odkryte malowidła naskalne nie kłamią
Odkrycie rzadkiego malowidła naskalnego przedstawiającego bydło w jednej z najbardziej suchych części Sahary wskazuje, że region ten był niegdyś porośnięty trawą, bagnami i wodopojami!
Czy to możliwe, że rozległa skalista część Sahary, nazywana przez miejscowych "Atbai", zamieszkana jedynie przez kilka grup nomadów, była kiedyś domem dla zróżnicowanej społeczności gatunków? Tak wynika z badań prowadzonych na miejscu w ramach projektu Atbai Survey Project, których celem było zbadanie relacji między rdzennymi nomadami a "obcymi" kulturami egipskimi i nubijskimi, które zapuściły się na tę pustynię.
Archeolodzy badali sztukę naskalną na hipotetycznych trasach i jakie było ich zdziwienie, kiedy w Wadi Halfa, jednej z najsuchszych i najbardziej opuszczonych części Sahary, odkryli 16 nowych stanowisk sztuki naskalnej sprzed 4000 lat, a na większości można było dostrzec bydło. Temat sam w sobie nie jest żadnym zaskoczeniem, bo malowidła naskalne często je przedstawiają, ale nie w tym regionie!
Kiedyś było tu pełno roślin i zwierząt
Ba, w tym regionie względną rzadkością są nawet same malowidła naskalne, tymczasem na jednym ze stanowisk znaleźli namalowany wizerunek krowy z powiększonym wymieniem obok człowieka, który wydaje się trzymać naczynie lub inny przedmiot. Badacze twierdzą, że scena najpewniej przedstawia dojenie, co sugeruje, że w regionie mieszkali pasterze czy wręcz hodowcy bydła.
Co więcej, malowidło przedstawiające podobną scenę odkryto niedawno także w Egipcie, co sugeruje, że w całym Atbai istniał pastoralny styl sztuki naskalnej. Autorzy badania odkryli już wcześniej scenę polowania oraz przedstawienia bydła, antylop i żyraf w miejscu o nazwie Gebel Sayd, odnotowując scenę polowania oraz przedstawienia bydła, antylop i żyraf. Naukowcy sugerują, że ta nowo odkryta sztuka naskalna maluje zupełnie inny obraz Sahary jako sawanny z basenami, rzekami, bagnami i wodopojami, w których żyje najróżniejsza fauna.
Zaskakujące było znalezienie bydła na pustynnych ścianach skalnych, ponieważ wymaga ono dużej ilości wody i akrów pastwisk i nie przetrwałoby dzisiaj w suchym i jałowym środowisku Sahary. Obecność bydła w starożytnej sztuce naskalnej jest jednym z najważniejszych dowodów potwierdzających istnienie niegdyś "zielonej Sahary"
Obecnie tylko piasek i nieliczni ludzie
Obecnie na tym obszarze prawie nie występują opady deszczu, na przykład w Wadi Halfa średnie roczne opady wynoszą 0,5 milimetra, ale deszcz często nie spada na ziemię przez wiele lat. Uważa się, że tak zwany "afrykański okres wilgotny", podczas którego w lecie wzrosła ilość opadów monsunowych, rozpoczął się około 15 tys. lat temu. Pod koniec tego okresu, około 3000 roku p.n.e., powstałe w ten sposób jeziora i rzeki zaczęły wysychać, obszar został zastąpiony piaskiem, a wielu ludzkich mieszkańców skierowało się bliżej Nilu.
Pustynia Atbai wokół Wadi Halfa, gdzie odkryto nową sztukę naskalną, została prawie całkowicie wyludniona. Ci, którzy pozostali, porzucili bydło na rzecz owiec i kóz. Miało to poważne konsekwencje dla wszystkich aspektów życia ludzkiego - od diety i ograniczonych dostaw mleka, wzorców migracyjnych rodzin pasterskich oraz tożsamości i środków utrzymania tych, którzy byli zależni od bydła
***
Bądź na bieżąco i zostań jednym z 90 tys. obserwujących nasz fanpage - polub Geekweek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!
