Męskie kapelusze. Do czego założyć?

Kapelusz jako nakrycie głowy było już znane w starożytności. Były to kapelusze słomiane, których zadaniem, podobnie jak teraz, była ochrona głowy przed słońcem. Kapelusz należy kupować rozsądnie. Nie można kupić pierwszego lepszego z brzegu, ponieważ może się to zemścić niezbyt dobrym i gustownym wyglądem.

Przede wszystkim zasada tyczy się wzrostu mężczyzny, który kupuje kapelusz. Niscy mężczyźni, nie powinni kupować kapeluszy ze zbyt szerokim rondem i wysokich. Taki kapelusz nadałby komiczny wygląd całej postaci. Wysocy natomiast mogą sobie pozwolić, aby kapelusz był nieco wyższy i posiadał szersze rondo. Należy też pamiętać, że nie każdy kapelusz będzie pasował do każdego stroju.

Kapelusze typu fedora są bardziej uniwersalne i można je nosić do wielu strojów, a z kolei melonik do dżinsów raczej nie będzie pasował. Kolejną ważną sprawą jest sposób, w jaki nosimy kapelusz. Nie wypada pozostawiać kapelusza na głowie w budynkach (podobnie jest z kaszkietami), a także przy stole, nawet jeśli stół jest na zewnątrz.

Jest to najbardziej popularny typ kapelusza. Zwykle jest filcowy, ale może też być skórzany. Powstał on w na początku XX wieku, a do kultury popularnej wprowadziły go postaci Ricka Blaine’a w Casablance, Indiany Jonesa, czy Henryka Kwinto w Vabanku. Na scenie fedorę nosił Michael Jackson.

Jest to najbardziej uniwersalny kapelusz i świetnie wygląda właściwie do każdego stroju, oprócz fraka. Można nosić go z garniturem, kurtką ze skóry czy T-shirtem i dżinsami. Aby nadać mu nieco zawadiackiego wyglądu nosi się go lekko przekrzywiony.

Pochodzi z końca XVIII wieku. Zaprojektował go John Hetherington. Na początku zdobył popularność w Hiszpanii, w świece cylindry stały się modne dopiero po 1820 roku.

Po II wojnie światowej straciły na popularności. Obecnie można je spotkać głównie w jeździectwie i na scenach. Noszą go bowiem, w świecie Slash, a w Polsce Grabarz.

Cylinder nosi się wyłącznie do fraka (chyba, że jest się gwiazdą rocka, albo ekstrawaganckim osobnikiem).

Oryginalne kapelusze tego typu są wykonywane z liści palmy jipijapa. Ten typ kapelusza pochodzi z Ekwadoru, a nazwę i popularność zdobył w czasie budowy Kanału Panamskiego, kiedy stał się popularny w USA.

Z noszenia panamy znany był Ernest Hemingway i prezydent Harry Truman. Ten model kapelusza pasuje do jasnych, lnianych garniturów i właściwie każdego innego wakacyjnego stroju (koszula hawajska, Bahamy).

Meloniki zaczęto nosić w połowie XIX wieku. W przeszłości melonik był nieodzownym elementem stroju urzędnika na całym świecie. Głównie wykonuje się go z filcu i nosi do garniturów oraz surdutów.

Najbardziej znanym mężczyzną, który nosił melonik był Charlie Chaplin. Po II wojnie światowej stał się mało popularny i zniknął z męskich głów.

Kapelusz przypominający nieco tyrolskie nakrycie głowy stał się w Polsce bardzo popularny w ostatnich latach. Jego oryginalna, angielska nazwa pochodzi od sztuki George du Maurier z 1894 roku pod tytułem "Trilby". Po premierze stał się on bardzo popularny w Londynie.

Tradycyjnie robi się go z filcu, ale bardzo często można spotkać wersje tweedowe, ze słomy, czy wełniane.

Szczyt popularności kapelusze tego typu osiągnęły w latach 60-tych XX wieku, by dekadę później zniknąć z ulic. W większości filmów z serii o Jamesie Bondzie, w których grał Sean Connery, to właśnie ten kapelusz nosi do sportowego garnituru.

Jeśli pochodzicie z gór, to to nakrycie głowy nie jest wam obce. Każdy szanujący się góral ma w domu kłobuk. I to nie tylko góral podhalański. Kłobuki nosi wielu górali karpackich.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego kłobuk stał się oficjalnym nakryciem głowy polskich jednostek górskich.

Nosi się go głównie do stroju ludowego i munduru.

Kto nie zna Speedy Gonzalesa, najszybszej na świecie meksykańskiej myszy i jego sombrero? Sombrero to tradycyjne nakrycie głowy w Meksyku i Chile. Pochodzi z Hiszpanii, gdzie było używane od XV wieku. Stamtąd właśnie trafił do Ameryki Łacińskiej.

W Polsce raczej egzotyczne nakrycie głowy, ale zdarzało się je zobaczyć na scenie.