Pierwszy taki film. Pokazali, jak strącają z F-16 potężne rosyjskie pociski

W mediach społecznościowych pojawiło się spektakularne nagranie z frontu wojny w Ukrainie, pokazujące ukraiński myśliwiec F-16 w bezpośredniej pogoni za rosyjskim pociskiem manewrującym Ch-101 (NATO: AS-23 Kodiak). Filmik przedstawia moment, w którym pilot odpala amerykańską rakietę powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder, trafiając w cel.

To jedno z pierwszych publicznie dostępnych nagrań potwierdzających, że ukraińskie F-16 aktywnie polują na rosyjskie pociski dalekiego zasięgu, które lecą w kierunku miast i infrastruktury krytycznej. Według Ukraińskich Sił Powietrznych, w jednym z niedawnych masowych ataków, większość zestrzelonych Ch-101 przypadała właśnie pilotom myśliwców F-16. Eksperci tłumaczą, że to świadczy o skuteczności tej taktyki w obronie powietrznej.

Ukraińskie F-16 to głównie maszyny w wersji Block 15-20 MLU (Mid-Life Update) dostarczone z Danii, Holandii, Norwegii i Belgii. Są to wielozadaniowe myśliwce czwartej generacji z nowoczesnym radarem AN/APG-68 lub nowszym SABR (w zależności od modyfikacji), systemami samoobrony elektronicznej i możliwością integracji zachodniego uzbrojenia. W konfiguracji obrony powietrznej niosą zazwyczaj cztery rakiety powietrze-powietrze, w tym dwie średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM (zasięg do 180 km w wersji D) oraz dwie krótkiego zasięgu AIM-9L/M/X Sidewinder z głowicą termowizyjną.

Przeciwko pociskom manewrującym najczęściej używane są właśnie AIM-9, ponieważ Ch-101 emituje silny ślad cieplny z silnika turbowentylatorowego. F-16 pozwala na długie patrole dzięki zewnętrznym zbiornikom paliwa i oferuje doskonałą manewrowość oraz świadomość sytuacyjną, co czyni go idealnym do przechwytywania celów lecących na niskiej wysokości.

Rosyjski Ch-101 to jeden z najnowocześniejszych strategicznych pocisków manewrujących w arsenale Kremla. Ma długość 7,45 m, masę startową 2300-2400 kg i zasięg 2800-5500 km (w zależności od wariantu). Lecąc z prędkością poddźwiękową (ok. 700-970 km/h, Mach 0,58-0,78), na bardzo niskim pułapie (30-60 m nad ziemią), wykorzystuje teren do maskowania się przed radarami.

Wyposażony jest w głowicę konwencjonalną o masie 400-800 kg (w nowszych wersjach podwójną, z dodatkowymi flarami termicznymi jako pułapkami). Nawigacja opiera się na GLONASS i optoelektronicznym systemie korekty terenu, co zapewnia dokładność trafienia rzędu 5-20 m. Konstrukcja wykonana w technologii stealth i niski pułap lotu czynią go trudnym celem dla naziemnych systemów przeciwlotniczych, ale jednocześnie jest wolniejszy i mniej manewrowy niż myśliwce.

Taktyka polegająca na wizualnym lub bliskim pościgu za pociskiem manewrującym jest ekstremalnie ryzykowna, co podkreślają eksperci wojskowi. Pilot musi zbliżyć się na odległość kilku kilometrów, ryzykując uszkodzenie samolotu odłamkami (głowica Ch-101 może ważyć nawet 800 kg) lub wessanie resztek do silnika. W 2025 roku odnotowano przypadki, gdy ukraińscy piloci F-16 zestrzeliwali nawet po sześć pocisków w jednym locie, w tym dwa z działa pokładowego 20 mm, co wymagało wyjątkowej precyzji i odwagi.

Mimo sukcesów, taka metoda zużywa cenny czas lotu maszyny, paliwo i naraża drogie myśliwce na potencjalne straty. Jednak w warunkach masowych ataków rakietowych Rosji, gdy naziemna OPL jest przeciążona, F-16 stały się kluczowym, mobilnym elementem obrony, ratującym życie cywilom i infrastrukturę Ukrainy. To kolejny dowód na ewolucję ukraińskiego lotnictwa w najbardziej wymagających warunkach wojennych.

***

Bądź na bieżąco i zostań jednym z 88 tys. obserwujących nasz fanpage - polub GeekWeek na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!